Ebu’l-Hasan el-Harakānî’nin keramet anlayışı

Abstract

Anadolu merkezli medeniyet birikiminin öncülerinden biri olan Ebû’l-Hasan el-Harakānî (ö. 425/1033), dergâhında civanmertlerinin eğitimiyle meşgul olan, toplumda kâmil mü’minlerin sayısını artırmaya çalışan, kendisinden sonra gelenlere ilim ve irfan noktasında kaynaklık eden ve fikirleriyle pek çok insanı etkileyen bir İslâm âlimidir. Kars Kalesi eteğindeki Evliyâ Camiî’nin hazîresinde medfun el-Harakānî, hayatının merkezine Kur’ân-ı Kerîm ve sahih sünnetin ilkelerini yerleştiren, Hz. Peygamber’in yolundan giden, İslâm’ı doğru temsil etme gayretinde olan, zaman zaman da kendisinden bazı kerâmetler zuhûr eden tahkik ehli bir mutasavvıftır. Bu çalışmanın amacı, el-Harakānî’nin kerâmet anlayışını ortaya koymak, ona nispet edilen kerâmetlerin doğru anlaşılmasına katkı sağlamak, bazı kerâmetlerin onunla hiçbir ilgisinin olmadığını göstermek, böylece hem el-Harakānî’nin hem de İslâm’ın doğru anlaşılmasına/tanıtılmasına katkı sağlamaktır.