Boğaz kültürlerinde saptanan A grubu beta-hemolitik streptokoklar ve eritromisin direncinin yıllara göre değişimi

Abstract

A Grubu Beta Hemolitik Streptokoklar (AGBHS), akut tonsillofaranjitin en önemli etkenlerinden birisi olup eradikasyonunda klasik tek seçenek penisilindir. Ancak penisilin allerjisi ve başka nedenler dolayısıyla alternatif tedavi seçeneği olarak bilinen eritromisinin bu suşlardaki direnç oranının saptanması önemlidir. Çalışmada boğaz kültürlerinde AGBHS saptanma oranı ve eritromisin direncinin yıllara göre değişiminin belirlenmesi amaçlanmıştır. Ocak 2000-Temmuz 2003 tarihleri arasında değişik yaş gruplarından 1430 kadın, 1245 erkek toplam 2675 birey Mikrobiyoloji laboratuvarına boğaz kültürü istemi ile gönderilmiş, alınan boğaz sürüntü örnekleri %5 koyun kanlı agara ekildikten sonra 37°C’de 18-24 saatlik inkubasyon sonrasında üremeleri değerlendirilmiştir. AGBHS olarak saptanan kökenlerin eritromisin duyarlılıkları %5 koyun kanlı Muller-Hilton besiyerinde disk diffuzyon yöntemi ile belirlenmiştir. Örneklerden toplam 512’sinde (%19.1) AGBHS saptanmış, bunlarda %8.0 (41/512) oranında eritromisin direnci bulunmuştur. Boğaz kültürlerinden saptanan AGBHS ve eritromisin direnci oranlarının yıllara göre dağılımı sırasıyla 2000 yılı için %19.4 ve %7.3; 2001 yılı için %17.7 ve %9.0; 2002 yılı için %21.8 ve %7.2 ve 2003’ün ilk yarısı için %15.9 ve %7.2 bulunmuş, dağılımda istatistiksel farklılık belirlenmemiştir (p>0.05). Sonuç olarak bölgemizde yıllara göre AGBHS sıklığı ve izolatların eritromisin direnci oranlarında anlamlı bir değişim saptanmamıştır. Ancak belirlenen direnç oranlarının Ülkemizde bildirilen diğer bölge verilere göre göreceli yüksek olması bölgemizde eritromisin direncinin izlenmesinin yararlı olacağını düşünülmektedir.

A Group Beta-Hemolytic Streptococci (AGBHS) is the major etiologic pathogen of acute tonsillopharangitis and in such cases the classical therapeutic choice is penicillin. However, in case of penicillin allergy and other factors, the alternative choice is known as erythromycin and the detection of resistance to erythromycin is important. This long term study was done for the determinate of this resistance pattern. The throat cultures were assessed in Microbiology laboratory, from 1430 female and 1245 male, total 2675 patients in different age groups January 2000-July 2003. The specimens were inoculated onto 5% sheep blood agar and evaluated after 18-24 hours incubation at 37oC. The in vitro erythromycin susceptibility was tested on 5% blood supplemented Mueller-Hinton agar by standard disc-diffusion method among strains identified AGBHS. Of 512 samples (19.1%) AGBHS were isolated and the resistance rate to erythromycin was found as 8.0%, totally. AGBHS isolation and the erythromycin resistance rates according to years were 19.4% and 7.3% for 2000; 17.7% and 9.0% for 2001; 21.8% and 7.25% for 2002 and 15.9% and 7.2% for first six month in 2003. There was no statistical difference between rates and years (p>0.05). As a result there are no difference AGBHS ratios and resistance rates to erythromycin according to years in our region. The detected resistance ratio is a valuable data as representing a relatively higher rate than the ones obtained by other authors in our country. Therefore, it is suggested that the follow up of erythromycin resistance is beneficial.