2012 ve 2013 yıllarında meydana gelen ölü doğumlar: diyarbakır doğumevi deneyimi
Göster/ Aç
Erişim
info:eu-repo/semantics/openAccessTarih
2015Yazar
Sedat, AkgölMehmet Şükrü, Budak
Şahin, Önen
Mehmet Emin, Ayağ
Serkan, Kayhaoğlu
Mine Kanat, Pektaş
Üst veri
Tüm öğe kaydını gösterÖzet
Amaç: Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin en büyük ilinde yer
alan bir üçüncü sağlık merkezinde son 24 ayda meydana gelen
ölü doğumların epidemiyolojik bakımdan değerlendirilmesi
amaçlanmaktadır.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, 1 Ocak 2012 ve 1 Ocak
2014 tarihleri arasında Diyarbakır Kadın Doğum ve Çocuk
Hastalıkları Hastanesi’nde meydana gelen 472 ölü doğum
geriye dönük olarak incelenmiştir.
Bulgular: Ölü doğum hızı 2012 ve 2013 yılları için sırasıyla
%0.14 ve %0.11 olarak hesaplanmıştır. Ölü doğum olgularının
%93’ünde annenin ev hanımı olduğu, %83’ünde akraba
evliliği bulunduğu, %57’sinde gebelik takibinin aile sağlığı
merkezinde gerçekleştirildiği, %17’sinde kronik bir hastalık
bulunmadığı ve %17’sinin sosyal güvenceye sahip olmadığı
belirlenmiştir. Yalnızca 41 ölü doğum (%8.7) gebeliğin son
üç ayında meydana geldiği ve 15 ölü doğumun (%36.6)
gebeliğin son üç ayında intrapartum nedenlere bağlı olduğu
kaydedilmiştir. Preeklampsi (%41.9), ablasyo plasenta
(%28.4) ve fetal anomali (%13.5), ölü doğumlarla ilişkili olan
klinik durumların başında gelmektedir.
Sonuç: Sosyoekonomik bakımdan gelişmemiş olan
ve ölü doğum açısından yüksek risk taşıyan coğrafi
bölgelerde; antenatal bakım hizmeti sunan merkezlerin
güçlendirilmesi, ebeveynler ile işbirliği yapılarak gebelik bakımı ve izlemi hizmetlerinin evde de sürdürülmesi,
perinatal enfeksiyonların önlenmesi ve tedavisi, gebeliğin
41. haftasından sonra doğum eyleminin etkin indüksiyonu,
deneyimli ebelerin/hekimlerin hastane koşullarında doğum
yaptırması ve kolaylıkla acil obstetrik bakıma ulaşılması ile
belirgin bir iyileşme sağlanabilir. Objective: The present study aims to make an epidemiological
analysis of stillbirths which occurred during a 24-month-long
period at a tertiary health center located in the biggest city
of Southeastern Anatolia Region.
Materials and Methods: This is a retrospective analysis
of 472 stillbirths which occurred at Diyarbakır Maternity
Hospital between 1 January 2012 and 1 January 2014.
Results: Stillbirth rates were computed as 0.14%for 2012
and 0.11%for 2013. The mothers were housewives in 93%of
stillbirths. The mothers had social insurance in 83%of
them and they had chronic diseases in 17%of stillbirths.
About 57%of stillbirths received antenatal care at family
health centers, 17%of them were due to consanguineous
marriages. Only 41 stillbirths (8.7%) occurred during third
trimester of pregnancy and 15 of these third trimester
stillbirths (36.6%) were related with intrapartum causes.
Preeclampsia (41.9%), abruptio placenta (28.4%) and fetal
anomaly (13.5%) were the most frequently associated
clinical conditions for stillbirths.
Conclusion: The stillbirth rate in geographical regions with
low socioeconomical status can be significantly decreased by certain precautions. These precautions include the
fortification of antenatal care centers, maintenance of
prenatal care at home facilities in collaboration with parents,
prevention and treatment of perinatal infections, effective
labor induction after 41st gestational week, delivery by
experienced midwives/doctors working at hospitals and
easy access to emergent obstetric care.
Kaynak
Afyon Kocatepe Üniversitesi, Kocatepe Tıp DergisiCilt
16Sayı
1Bağlantı
http://hdl.handle.net/11630/3917Koleksiyonlar
- Makaleler [452]