Gelişmiş Arama

Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorKöken, Tülay
dc.contributor.authorÖzuğur, Keriman
dc.date.accessioned2015-05-14T10:54:08Z
dc.date.available2015-05-14T10:54:08Z
dc.date.issued2007
dc.date.submitted2007
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11630/4051
dc.description.abstractDiabetes mellitus (DM), endojen insülinin mutlak veya göreceli eksikliği veya periferik etkisizliği sonucu ortaya çıkan kronik, progresif bir hastalıktır. İnsülin direnci; eksojen ve endojen insülinin etkilerine biyolojik yanıtın bozukluğu anlamına gelir ve tip 2 DM’nin patofizyolojisindeki temel sebeplerden biridir. Bu çalışmanın amacı rutin alkol alımının bir göstergesi olarak kullanılan Carbohydrate deficient transferinin (CDT) yeni bir parametre olarak DM izleminde kullanılıp kullanılamayacağının araştırılmasıdır. Çalışmaya, Tip 2 DM tanısı konulan 15 kişiden hasta grubu (70 yasın altında; 9 kadın, 6 erkek), sağlıklı gönüllü 15 kişiden de (70 yasın altında; 9 kadın, 6 erkek) kontrol grubu oluşturuldu. Çalışmaya alınan hastalara metformin (2 gr/gün) veya roziglitazon (8 mg/gün) tedavisi uygulandı. Hastaların tedavi öncesi, tedavi başladıktan sonra 3. ay, 6. ay kan örnekleri alındı. Hasta ve kontrol grubundan alınan tüm kan örneklerinden malondialdehid (MDA), protein karbonil, sülfidril (SH) grupları, nitrik oksit (NO), % CDT, glukoz, insülin, fruktozamin, HbA1c ve düzeyleri ölçüldü ve insülin dirençleri hesaplandı. Yapılan çalışmalar sonucunda DM’ li hastalarda kontrol grubuna göre artmış MDA, NO, glukoz, fruktozamin, HbA1c ve insülin direnci düzeyleri gözlendi. Tedavi öncesi serum sülfidril ve karbonil düzeyleri, 3.ay’da ve 6.ay’da belirgin bir düşüş göstermesine rağmen kontrol grubu ile anlamlı bir fark gözlenmedi. Diabetik hastaların % CDT ve insülin düzeylerinde anlamlı bir fark gözlenmedi Bu sonuçlara göre, diyabette lipid peroksidasyonunun arttığı ve antioksidan mekanizmaları etkilediği görüldü. Oksidatif stresin azalma sebebinin tedavi sonrası hipergliseminin azalmasından mı yoksa antioksidan özellikleri olan antidiyabetik ilaçların kullanımından mı kaynaklandığını bize düşündürmektedir.en_US
dc.description.abstractDiabetes mellitus (DM) is a chronic, progressive disease come out as a result of the absolute or the relative lack of endogenous insulin or ineffectiveness of it. Insulin resistance means the defect in the biological response to the effects of exogenous or endogenous insulin and it is one of the main reasons in the pathophysiology of type 2 DM. Metformin and rosiglitazone show their main antidiabetic effects by reducing insulin resistance. The objective of this study is investigating whether CDT used as an indicator of alcohol intake may be used as a new parameter in the follow-up of Diabetes Mellitus (DM). For this purpose, the patient group including fifteen patients (under 70 years old; 9 female, 6 male) with Type II DM and the control group including fifteen healthy volunteer (under 70 years old; 9 female, 6 male) were included in the study. Metformin (2 g/day) or rosiglitazon (8 mg/day) treatments were applied for the patients included in the study. Blood samples were drawn from the patients before the treatment, 3 and 6 months after the beginning time of the treatment. In all the blood samples of the patient and the control groups, Malondialdehyde (MDA), protein carbonyl, sulfhydryl (SH) groups, nitric okside (NO), CDT %, glucose, fructose amine, HbA1c levels were measured and insulin resistances were calculated. As a result of the studies performed, in the patients with DM increased MDA, NO, glucose, fructose amine, HbA1c and insulin resistance levels were observed when compared with the control group. Although serum sulfhydryl and carbonyl levels showed a prominent decrease in the 3th and the 6th months before the treatment, no significant difference was observed between the patient and the control groups. No significant difference was observed in the CDT % and the insulin levels of the diabetic patients. XV According to these results, in diabetes it was seen that lipid peroxidation was increased and this affected the antioxidant mechanisms. This made us think whether the reason of the decrease in the oxidative stress was due to the decrease of hyperglycemia after the treatment or due to the intake of antidiabetic drugs with antioxidant properties.en_US
dc.language.isoturen_US
dc.publisherAfyon Kocatepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsüen_US
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccessen_US
dc.subjectCDTen_US
dc.subjectTip 2 DMen_US
dc.subjectOksidatif Stresen_US
dc.titleTip 2 Diyabet Tanısı Alan Hastalarda İlk Altı Aylık Tedavinin Oksidatif Stres ve Carbohydrate Deficient Transferrin (CDT) Üzerine Etkisien_US
dc.title.alternativeThe Effect of Diabet Treatment on Oxidative Stres and Carbohydrate- Deficient Transferrin (CDT) ın Diabetic Patientsen_US
dc.typemasterThesisen_US
dc.departmentAfyon Kocatepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Tıp Biyokimya Bölümüen_US
dc.relation.publicationcategoryTezen_US


Bu öğenin dosyaları:

Thumbnail

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster