Kendiliğinden Yerleşen Harçlarda Kullanilan Mineral Katkilarin Yüksek Sicaklik Performansina Etkisi

Abstract

Bu çalışmada, farklı agrega ve mineral tipleri kullanılarak üretilen beton numunelerin, yüksek sıcaklık sonrası fiziksel ve mekanik özeliklerinde meydana gelen değişiklikler incelenmiştir. Harç üretimleri 0.50 su/bağlayıcı oranında ve %2 kimyasal katkı içeriğinde üretilmiştir. Mineral katkı tipi olarak da uçucu kül (UK), silis dumanı (SD), yüksek fırın cürufu (YFC), tuğla tozu (TT) ve kırma-taş tozu (KTT) kullanılmıştır. Mineral katkılar, %0, %10, %20 ve %30 oranlarında çimentoyla yer değiştirilerek kullanılmıştır. Harçların üretimlerinde çimento ve mineral katkıların toplamı olan bağlayıcı miktarı tüm serilerde 500 kg/m3 olarak sabit tutulmuştur. Agrega olarak da 0-1

mm elek aralığında kırma kum kullanılmıştır. Beş farklı mineral katkı ve dört farklı mineral katkı içeriği olmak üzere toplam 20 farklı kendiliğinden yerleşen harç (KYH) serisi tasarlanmıştır. Mekanik özeliklerin belirlenmesinde basınç ve eğilme dayanımı, fiziksel özelliklerin belirlenmesinde birim hacim ağırlık, görünen porozite ve su emme, ısıl performansında ise ısıl genleşme değerleri hesaplanmıştır. Sonuç olarak yüksek sıcaklığa maruz kalacak yapıların betonlarında kireçtaşı esaslı agregaların tercih edilmesi sonucunda beton yapıların 800 oC’ye kadar deforme olması büyük ölçüde

önlenmiş olunacağı saptanmıştır.