Tıp fakültesi hastanesinde çalışanlarda sigara içme prevelansı ve sigaraya karşı tutumlarının değerlendirilmesi
Abstract
Bu çalışma Tıp Fakültesi Hastanesi çalışanlarında
sigara içme prevelansını ve sigaraya karşı tutumlarını saptamak
amacıyla planlanmıştır.
Çalışmaya Tıp Fakültesi Hastanesi’nde çalışan toplam 590
personelden ulaşılabilen 453 kişi (%76.8) katılmıştır. Bu
kişilere yüz yüze görüşme yöntemi ile 58 sorudan oluşan
anket uygulanmıştır.
Ankete katılanların yaş ortalaması 28.2 ± 3.8 olup bunların
%48.6’sı kadın ve %51.4’ü erkektir. Olguların
%41.3’ü sigara içicisi, %6.3’ü sigarayı içmiş bırakmış ve
%52.4’ünün ise hiç sigara içmediği saptanmıştır. Erkeklerde
sigara içim oranı %47.6, kadınlarda ise %25.7’dir.
Çalışanlar içinde en az sigaranın memurlarda içildiği
(%31.7) en fazla içimin ise işçilerde (%62.9) olduğu gö-
rülmüştür. Hekimlerde sigara içim oranı %45.2 olarak bulunmuştur.
Hastane çalışanlarında erkek ve bayanların tamamı
göz önüne alındığında her iki grupta da sigara içim
oranı işçilerde yüksektir (%78.4 erkek; %42.1 kadın). Sigara
içen çalışanlar sigara bağımlılığı açısından ele alındı-
ğında ağır bağımlılık düzeyi en yüksek yine işçi grubunda
saptanmıştır ve bu durum istatistiksel olarak anlamlıdır
(p<0.01). Bunun yanında sigarayı bırakma girişimleri de
en yüksek işçi grubunda tespit edilmiştir. Tüm gruplarda
olguların yarısından çoğunun sigarayı bırakma girişiminde
bulunduğu saptanmıştır.
Sonuç olarak, hastanemiz çalışanlarında sigara içme oranları
yüksektir. Sigaraya karşı savaşta bütün sağlık çalışanlarına
sigara ile ilgili özel eğitim programları uygulanmalıdır. This study was planned in Medical Faculty
Hospital personnel to detect smoking prevalence and behaviors.
453 of 590 hospital personnel (76.8%) attended to the present
study. A questionnaire consisted of 58 questions was
applied by face to face interview.
Mean age was 28.2 ± 3.8. Female and male percentages
were 48.6% and 51.4% respectively. Cigarette smoker, exsmoker
and non-smoker ratios were 41.3%, 6.3% and
52.4% in sequence. Smoking ratio was found as 47.6%
and 25.7% both in males and females. While lowest ratio
was obtained in customers (31.7%) highest ratio was obtained
in employers (62.9%). Smoking ratio was 45.2% in
doctors. Concerning all male and female hospital personnel,
smoking ratio was high in employers (% 42.1 to
78.4%). When hospital personnel smokers were evaluated
for smoking addiction severe addiction was obtained in
employers group and this was statistically significant
compared to others (p<0.01). Quitting smoking was high
again in employers group and in all groups more than half
of the subjects attempted to try smoking.
In conclusion, smoking ratio is high in health personnel of
our hospital. Special programs should be used to quit
smoking in health personnel.
Source
Afyon Kocatepe Üniversitesi, Kocatepe Tıp DergisiVolume
5Issue
2Collections
- Makaleler [452]