Perkütan nefrolitotomi deneyimimiz

Abstract

Amaç: Bu çalışmada kliniğimizde üst üriner system taşı nedeniyle perkütan nefrolitotomi (PNL) uygulaması yapılan hastaların sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Mart 2006 ile Eylül 2008 tarihleri arasında 154 renal üniteye PNL yapıldı. Olguların 126’sına subkostal, 24’üne interkostal giriş uygulandı. Perkütan girişim C kollu floroskopi altında hastalara yüzüstü pozisyon verilerek yapıldı. Amplatz dilatatörler kullanılarak giriş yolu oluşturulduktan sonra 26F rijid nefroskop ile girilerek taşlar alındı. Bir hastaya bilateral eşzamanlı, diğerlerine tek taraflı PNL yapıldı. İki hastaya tüpsüz PNL yapılırken diğerlerine işlem sonrası nefrostomi katateri yerleş- tirildi. Olgular ilk yapılan 77 (Grup 1) ve son yapılan 77 (Grup 2) renal ünite olarak 2 grupta incelendi. Bulgular: Ortalama taş yüzey alanı 559 (min:156- mak:2958) mm2 ve ortalama ameliyat süresi 112±44 (min:40-mak:250) dakika idi. Tüm hastalar için taşsızlık oranı %71.1, 4 mm.den küçük taşalr klinik olarak önemsiz kabul edildiğinde %86.6 idi. Kısmi ve komplet staghorn taşların sırasıyla %28.6 ve %42.8’inde başarısızlık gözlendi. Atnalı böbrek anomalisi olan hastalarda taşsızlık oranı %85.8, çocukluk yaş grubunda ise %100 olarak gerçekleşti. Toplam 19 hastada (%12.3) transfüzyon gerektiren kanama ve 4 hastada uzamış drenaj gözlendi. Ciddi komplikasyon olarak 1 hastada perirenal hematom ve 1 hastada hidrotoraks gelişti. Grup 2 hastalarda interkostal girişin anlamlı ölçüde fazla yapıldığı, hastanede kalış süresinin daha kısa olduğu ve komplikasyon oranının anlamlı ölçüde daha az olduğu gözlendi. Sonuç: PNL böbrek taşlarının tedavisinde güvenli ve etkin bir yöntemdir. Uygun hasta seçimi ile birlikte kazanılan deneyim ile başarı oranı artmaktadır.

Objective: The aim of this study was to evaluate the outcome of patients with upper urinary tract stones who had undergone percutaneous nephrolithotomy (PNL) at our institution. Material and Methods: Between March 2006 and September 2008, PNL was performed to 154 renal units. Of those, 126 had subcostal and 24 had intercostals access. Percutaneous renal access was done under C armed fluoroscopy with patients in prone position. The stones were extracted using 26F rigid nephroscope after performing an access site with Amplatz dilatators. One patient underwent bilateral simultaneous PNL and the others underwent unilateral PNL. Two patients had tubeless procedures while a nephrostomy tube was inserted to the others. The outcome was evaluated in two groups as the first 77 renal units (Group 1) and the next 77 (Group 2). Results: The mean stone surface area and the mean operation time were 559 (range, 156-2958) mm2 and 112±44 (range,40-250), respectively. The stone free rate was 71.1 % and when residual fragments of <4 mm were considered as insignificant success rate was 86.6 %. Fort he incomplete and complete staghorn Stones, there were a failure arte of 28.6 % and 42.8 %. The stone free rates of patients with horseshoe kidneys and children were 85.8% and 100 %. After PNL 19 patients required transfusion an 4 had prolonged drainage. One patient had perirenal hematoma an done had hydrothorax. Intercostal Access rates were significanly high in Group 2. Also the mean hospital stay and complications were significantly lower in Group 2. Conclusion: PNL is a safe and effective treatment for kidney stones. Increasing experience and proper patient selection increase the success rates.