Geleneksel Türk müziğinde piyano kullanımı

Abstract

Batı müziğinin temel enstrümanı olan piyano, çok boyutlu fonksiyonlarıyla her tür müzikte kullanılabilecek yapıdadır. Bach’ın öncülük ettiği tampere akort sisteminin kabulü ve 19. yüzyıl ortalarında teknik gelişimini tamamlamasıyla piyano, günümüzde en yaygın kullanılan enstrümanlardandır. Tarihsel süreçte, eğitim sistemi de Batı müziğinde bir standarda kavuşmuştur. Geleneksel Türk müziğinde piyano kullanımı Cumhuriyet sonrası İstanbul Radyosu öncülüğünde artmıştır. Ancak Türk müziği enstrümanı olarak kabul edilmediğinden ve bu alanda bir eğitim sistemi bulunmadığından, icra piyanistin eğitimi ve yetenekleri doğrultusunda şekillenmektedir. Çalışmanın, piyanonun gelişimini ve Türk müziği piyanistlerini incelediği ilk bölümlerinde tarihsel araştırma modeli kullanılmıştır. Sonrasında, piyanoyla Türk müziği icrasının üst düzeyde yapılabilmesi için önerilerde bulunulmaktadır. Öneriler bölümünde betimsel araştırma modeli kullanılmıştır. Çalışmanın amacı geleneksel Türk müziğinin piyanoyla icrasında bir standart oluşmasına katkı sağlamak olup, kapsamı bununla sınırlıdır. Kabul gören bir eğitim sistemi oluşması, en temel bulgudur.

The piano, which is the basic instrument of Western music, has a structure that can be used in all kinds of music with its multidimensional functions. With the acceptance of the tampere tuning system pioneered by Bach and end of its technical development in the mid-19th century, piano is one of the most widely used instruments today. In the historical process, the education system has also reached a standard in Western music. The usage of the piano in traditional Turkish music increased after the Republic under the leadership of İstanbul Radio. However, since it is not accepted as a Turkish music instrument and there is no education system in this field, the performance is shaped by the education and skills of the pianist. Historical research model was used in the first parts of the study, in which the development of the piano and Turkish music pianists were examined. Afterwards, suggestions are made for performing Turkish music on the piano at a high level. Descriptive research model was used in the suggestions section. The aim of the study is to contribute to the formation of a standard in the performance of traditional Turkish music on the piano, and its scope is limited to this. Establishment of an accepted education system is the most basic finding.