Retrospective evaluation of cardiopulmonary diseases in cats and dogs: 570 cases

Abstract

Retrospective evaluation of the cardiopulmonary data is the main point in prevention and treatment of the diseases. In this study, it was aimed to retrospectively evaluate the data of 570 client-owned patients (321 dogs and 249 cats) referred to cardiology unit. The clinical findings, electrocardiographic data, echocardiography and blood analyses were evaluated. Acquired heart disease in 214 patients (37.54%), congenital heart disease in 38 patients (6.6%), and diseases affecting the lower and/or upper respiratory tract in 98 patients (17.19%) were found. Dilated cardiomyopathy was the most common acquired heart disease, and patent ductus arteriosus was the most common congenital heart disease in dogs. In cats, hypertrophic cardiomyopathy was the most common acquired heart disease, while tricuspid valve dysplasia was the most common congenital heart disease. It was concluded that clinical findings, physical examination and diagnostic applications should be evaluated together in the diagnosis of cardiopulmonary diseases.

Kardiyopulmoner verilerin retrospektif değerlendirilmesi hastalıkların önlenmesinde ve tedavisinde temel noktadır. Bu çalışmada kardiyoloji birimine getirilen 321’i köpek ve 249’u kedi olmak üzere toplam 570 sahipli hastanın verilerinin retrospektif değerlendirilmesi amaçlandı. Hastaların klinik bulguları, elektrokardiyografik verileri, ekokardiyografileri ve kan analizleri değerlendirildi. 214 hastada (%37,54) edinsel kalp hastalığı, 38 hastada (%6.6) konjenital kalp hastalığı, 98 hastada (%17,19) alt ve/veya üst solunum yollarını etkileyen hastalıklara rastlandı. Köpeklerde edinsel kalp hastalıklarından en çok dilate kardiyomyopati, konjenital kalp hastalıklarından ise patent ductus arteriosus tespit edildi. Kedilerde ise hipertrofik kardiyomyopati en çok karşılaşılan edinsel kalp hastalığı olurken, triküspit kapak displazisi ise en çok görülen konjenital kalp hastalığıydı. Sonuç olarak kardiyopulmoner hastalıkların teşhisinde klinik bulgular, fiziksel muayene bulguları ve diyagnostik metodların beraber değerlendirilmesi gerektiği kanısına varıldı.