Bedensel engellilerde sporun iletişim becerilerine göre incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın temel amacı, spor yapan ve yapmayan engelli bireylerin iletişim becerilerinin çeşitli demografik özelliklere göre karşılaştırılarak, sporun engelli bireylerin iletişim becerisini üzerindeki etkisini ortaya koymaktır. Araştırma genel tarama modeline uygun olarak tasarlanmıştır. Araştırma niceliksel bir perspektifle gerçekleştirilmiş veri toplama tekniği olarak anket yöntemi kullanılmıştır. Bu bağlamda araştırmanın örneklemi, kolay ulaşılabilir örnekleme yöntemiyle ulaşılan 429 katılımcıdan oluşmaktadır. Araştırmada ölçme aracı olarak Kişisel Bilgi Formu ve Korkut (1996) tarafından geliştirilen "İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeği" (İBDÖ) kullanılarak veriler toplanmıştır. Verilerin analizinde engelli bireylerin tanımlayıcı bilgileri için frekans ve yüzde analizi; fark testleri için bağımsız gruplar-t testi ve tek yönlü varyans analizi; ilişki testleri için de Pearson korelasyon analizi kullanılmıştır. Araştırmanın bulguları, bedensel engelli bireylerin iletişim becerilerinde ve sosyal etkileşimlerinde spor yapmanın önemli bir iyileştirici etkiye sahip olduğunu göstermiştir. Engelli bireylerin iletişim becerileri üzerinde cinsiyet, engellilik nedeni ve uzuv kaybı gibi faktörlerin doğrudan etkili olmadığını ancak, eğitim düzeyi artıkça ve spor yapılan gün sayısı artıkça bu faktörlerin iletişim becerileri üzerinde önemli bir etki meydana getirdiği belirlenmiştir. Sonuç olarak; eğitim, spor yapılan gün sayısı artıkça engelli bireylerde iletişim becerilerinin arttığı tespit edilmiştir. Yapılan çalışma spor aktivitelerinin, bedensel engellilerin iletişim becerilerini önemli ölçüde geliştirdiğini ortaya koymaktadır. Bu doğrultuda engelli bireyler için ulaşılabilir, çeşitlendirilmiş spor ve fiziksel aktivite programları sundurulabilir. Bu programlar, iletişim becerilerini de geliştirecek sosyal etkileşimleri destekleyecek şekilde tasarlanabilir

The main purpose of this study is to reveal the effect of sports on the communication skills of disabled individuals by comparing the communication skills of disabled individuals who do and do not do sports according to various demographic characteristics. The research was designed in accordance with the general screening model. The research was carried out from a quantitative perspective and the survey method was used as the data collection technique. In this context, the sample of the research consists of 429 participants reached by easily accessible sampling method. In the study, data were collected using the Personal Information Form and the "Communication Skills Evaluation Scale" (CBS) developed by Korkut (1996) as measurement tools. In the analysis of data, frequency and percentage analysis for descriptive information of disabled individuals; independent groups-t test and one-way analysis of variance for difference tests; Pearson correlation analysis was used for relationship tests. The findings of the research showed that doing sports has a significant healing effect on the communication skills and social interactions of physically disabled individuals. It has been determined that factors such as gender, cause of disability and limb loss do not directly affect the communication skills of disabled individuals, but as the level of education increases and the number of days of sports increases, these factors have a significant impact on communication skills. In conclusion; It has been determined that communication skills of disabled individuals increase as the number of days of education and sports increases. The study reveals that sports activities significantly improve the communication skills of physically disabled people. In this regard, accessible, diversified sports and physical activity programs can be offered for disabled individuals. These programs can be designed to support social interactions that will also improve communication skills.