Cerrahi alan enfeksiyonlarında etiyoloji ve maliyete etkisi

Abstract

Amaç: Ameliyattan sonra 30 gün içerisinde yada implant kullanılan hastalarda 120 gün içerisinde cerrahi alanda görülen enfeksiyon cerrahi alan enfeksiyon (CAE) olarak adlandırılmaktadır. CAE gelişimi, cerrahi alt yapı ve uygulanan cerrahi tipine göre değişmektedir. Cerrahi alan enfeksiyonları hastanede yatış süresini uzatan, mortalite ve morbiditeyi artıran ve ülke ekonomisine yük getirmesi bakımından cerrahinin ciddi bir problemidir. Çalışmamızda cerrahi alan enfeksiyonlarının eyolojisini ve tadavi maliyetine etkisini tartışmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Ocak 2004-Haziran 2005 tarihleri arasında Genel cerrahi, Plastik Cerrahi, Ortopedi ve Kadın Hastalıkları ve Doğum kliniklerinde yapılan 2187 ameliyat sonrası CAE şüphesiyle gönderilen 149 klinik örnek çalışmaya alınmıştır. Bulgular: Çalışmada ortalama CAE oranı %3.2 (69) olarak hesaplandı. Postoperatif yara yeri enfeksiyonları bakımından Plastik cerrahi kliniğinin (%4.8) ilk sırayı aldığı ve izole edilen enfeksiyon etkenleri sıklık sırasının; Staphylococcus aureus (%27.0), Enterococcus spp. (%19.0), Pseudomonas spp. (%16.0), Escherichia coli (%13.5) şeklinde olduğu belirlenmiştir. S. aureus’da glikopeptid direncine rastlanmazken, metisilin direnci %48.3 olarak bulunmuştur. Enterokoklarda glikopeptid ve karbapenem direnci gözlenmezken aminoglikozit direnci oranı yüksekti (%85.7). Gram negatif izolatların kinolon direnci %35.5, aminoglikozit direnci %19.4, karbapenem direnci %9.7 ve seftazidim direnci %6.5 oranında gözlenmiştir. CAE gelişen hastalarda yatış sürelerinin normal hastalara göre 2-20 kat uzadığı ve maliyetin de 2-75 kat arttığı saptanmıştır. Sonuç: CAE’nin tedavisinde lokal epidemiyolojik verilerin dikkate alınmasının tedavideki başarıyı arttıracağını ve maliyet üzerine olumlu katkılar sağlayacağını düşünmekteyiz.

Aim: Infection encountered in 30 days following the operation or in 120 days following the operations (including implants) is termed as surgical site infection (SSI). The incidence and nature of SSI depends on the surgical equipment and the type of surgery. Increasing the duration of hospital stay, the incidence of mortality, morbidity and the treatment costs, SSI’s bear serious economical problems. We aim to discuss the etiology of surgical site infections and their impact on the cost. Material and Methods: One hundred and forty nine clinical specimens sent to the department of microbiology and infectious diseases, between January 2004-June 2005 from the departments of general surgery, plastic surgery, orthopedics and traumatology and obstetrics and gynecology (in a total of 2187 operations) with suspicion of SSI were included in this study. Results: The mean amount of SSI was found to be %3.2 (69). Department of plastic surgery had the greatest number of SSI’s (%4.8). The percentage of isolated microorganisms were as follows: Staphylococcus aureus (%27.0), Enterococcus spp. (%19.0), Pseudomonas spp. (%16.0), Escherichia coli (%13.5). No glycopeptid resistance was found in S. aureus species but methycilline resistance was about 48.3%. There were no glycopeptide or carbapenem resistance in enterococci but a high ratio of aminoglycoside resistance (85.7 %). There was resistance to quinolone 35.5%, aminoglycosides 19.4%, carbapenem 9.7%, and ceftazidime 6.5% in gram (-) bacilli. We found that hospitalization period increase 2-20 folds and the costs increases 2-75 folds in patients developing SSI compared with the normal patients Conclusion: Consideration of local epidemiological data in the treatment of SSI’s will both increase the success of treatment and have a positive effect on the cost. Key Words: Surgical site infections, antibiotic resistance, cost effectivity .