Meme karsinomlarında polimeraz zincir reaksiyonu ve enzim kesimi ile p53 gen mutasyonlarının araştırılması ve dokuda immunohistokimyasal olarak p53 proteininin gösterilmesi

Abstract

Kanser bir seri progressif genetik değişiklikler sonucunda oluşan çok basamaklı bir hastalıktır. Şimdiye kadar bir grup protoonkogen ve tümör supressör gen üzerinde meydana gelen değişikliklerin kanser oluşumunda etkili olduğu ortaya konmuştur. Tümör supressör gen grubundan olan ve kanser oluşumunda etkili olan genlerin başında p53 gelmektedir. p53 meme kanserinin gelişiminde olduk- ça etkili olduğu bilinmektedir, bu nedenle p53 gen mutasyonlarının tespitinin hastalığın takibinde ve erken tanısında önemli bir faktör olabileceği düşünülmektedir. Bu çalışmada, meme kanserlerinde p53 genindeki ekson 5 ve 7’ye ait mutasyonların görülme sıklığı ve immunohistokimyasal yöntem ile p53 proteininin varlığı- nın tespitini amaçladık. Buna bağlı olarak meme kanseri tanısı konmuş 20 olguya ait tümör dokusundan izole edilen DNA örneklerinden PCR tekniği kullanılarak ekson 5 ve 7 amplifiye edildi ve enzim kesimi ile mutasyon varlığı araştırıldı. Çalışma sonunda 20 olguya ait p53 genindeki ekson 5 ve 7’ye ait mutasyon oranı toplam %30 olarak bulundu. Ekson 5’e ait mutasyon oranı %20 ve ekson 7’ye ait mutasyon oranı %11,8 olarak saptandı. Aynı örneklere immunohistokimyasal yöntem ile p53 antikoru uygulandı. Boyanma sonrasında 4 olguya ait örnekte %90 ve üzeri, 1 olguda %3, 2 olguda %1 ve 2 olguda %0,5 p53 protein pozitifliğinin varlığı tespit edildi. Olguların 11 tanesinde p53 protein varlığı gözlenmedi.

Cancer is a multi-step mechanism occuring as a result of series of progressive genetic alterations. So far, molecular genetic studies revealed that a group of tumor supressor gene and protooncogen alterations were effective in cancer formation. p53 is the most important tumor supressor gene that is effective in cancer formation. p53 is very effective in progression of breast cancer. Due to this, detection of p53 mutations are tought to be an important factor in prognosis and early diagnosis. In this study, we aimed to detect the frequency of mutations of p53, exon 5 and 7 and their relations with progression of the disease. Relevant to this, by PCR, amplification of 5th and 7th exons were performed from isolated DNA samples of tumor tissues of breast cancer diagnosed in 20 cases and mutation existence was tested by enzyme restriction. As result of the study, mutation rate of 20 cases was found to be 30%, whereas mutation rates of exon 5 and exon 7 were found to be 20% and 11,8%, respectively. Same samples were evaluated by immunohistochemistry method using p53 antibody. After staining, in samples of 4 cases 90% and over; in sample of 1 case 3,2%; in samples of 2 cases 1% and in samples of 2 cases 0,5% p53 protein positivity were detected. In samples of 11 cases p53 protein existence was not detected.