Köpeklerde kalça displazisinin prevalansının ortaya konulması

Abstract

Bu çalışma köpeklerde sık karşılaşılan kalça displazisinin radyografik görüntüleri üzerinden PennHIP teşhis yöntemi kullanarak derecelendirme ve sınıflandırma yaparak yöntemler arasındaki farkları ortaya koymak amacıyla yapılmıştır.

Çalışma materyalini Afyonkarahisar merkez sınırları içerisinde 24 erkek, 34 dişi olmak üzere toplam 58 adet sokak köpeği oluşturmuştur. Köpekler yaş gruplarına göre 3 gruba ayrıldı. Birinci grubu 2 yaş ve altındaki 9 erkek, 18 dişi olmak üzere 27 köpek, ikinci grubu 3 ve 4 yaşındaki 8 erkek, 7 dişi olmak üzere 15 köpek, üçüncü grubu 5 yaş ve üzerinde olan 7 erkek, 9 dişi olmak üzere 16 köpek oluşturdu. Kalça dipslazisinin belirlenmesi amacıyla köpeklerin Xylazin HCL ve Ketamin HCl ile anesteziye alınmasından sonra kalça eklemlerine ait standart ventro dorsal (SVD), distraksiyon ve kompresyon ve olmak üzere 3 farklı yöntemde radyolojik görüntüleri alınmış ve alınan görüntüler değerlendirilmek üzere dijital ortama aktarıldı. SVD radyografik sonuçlar üzerinden Norberg Açısı (NA), Distraksiyon ve Kompresyon yöntemlerinden ise Distraksiyon İndeksi ve Kompresyon İndeksi değerleri belirlendi. SVD’ye ait radyografik görüntüler üzerinden hesaplanan NA değeri dikkate alınarak KD belirlenmesi ve derecelendirilmesi amacıyla BVA/KC kriterleri göz önünde bulunduruldu.

Grup ve cinsiyet dikkate alınmadan yapılan SVD yöntemi değerlendirmesine göre 58 köpeğin 52 tanesinde (%89,65) çeşitli derecelerde dispazik durum tespit edildi. Cinsiyete bakıldığında ise KD’li olan 52 köpeğin 19 tanesinin (%32,75) erkek, 33 tanesinin de (%56,89) dişi köpeklertarafından oluşturduğu belirlendi. Genel olarak KD’li olan 52 köpeğin (%89,65) gruplara göre dağılımına bakıldığında ise 27 tanesinin (%46,55) 1. grupta, 12 tanesinin (%20,68) 2. grupta, 13 tanesinin de (%22,41) 3. grup içerisinde yer aldığı görüldü. Ayrıca KD’li olan 52 (%89,65) köpeğin 40 tanesinin (%68,96) bilateral, 12 tanesininde (%20,68) unilateral displazik olduğu tespit edildi.

Distraksiyon indeksi (DI) değerleri için 0.3 değeri aşağısı negatif, 0.3-0.5 arası şüpheli, 0.5 ve 0.7 arası displazik, 0.7 ve üzeri ağır displazik olacak şekilde sınıflandırma yapıldı ve sağ ve sol kalça eklemine ait Dİ değerlerinden büyük olanın dikkate alınarak yapılan genel değerlendirmeye göre 58 köpeğin 8 tanesi (%13,79) negatif, 34 tanesi şüpheli (%58,62), 15 tanesi KD’li (%25,86) ve 1 tanesi (%1,72) de ağır KD’li olduğu gözlendi.

Kompresyon İndeksi (CI) değerlerinin gruplara etkisi incelendiğinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmedi (p>0,05). CI değerlendirildiğinde kalça eklemi uyumunun bütün yaş gruplarında kalça displazisinden bağımsız olarak iyi bir uyum gösterdiği ancak çok ileri derecede displazik olan köpeklerde bu uyumun bozulduğu görüldü.

Sonuç olarak SVD ve Distraksiyon yöntemleri ile Kalça displazisinin teşhisinde bulunabildiği fakat Dİ ile SVD arasındaki oranlar dikkate alındığında sadece Dİ ile KD tespitinde bulunulmaması Di ve SVD yöntemlerinin ikili olarak kullanılması ile KD teşhisi yapılması gerektiği ayrıca Dİ değerlendirilmesi yapılırken de 0.3 kritik değerinin üzerindeki bütün değerlerin NA sonuçları ile birlikte değerlendirilmesinin teşhisi güçlendireceği kanaatine varıldı. Elde edilen sonuçlar neticesinde Afyonkarahisar merkez sınırları içerisindeki sokak köpeklerinde de KD sorun teşkil ettiği sonucuna varıldı.

This study aimed at determining differences between classification and grading of PennHIP dignostic method using radiographic images of hip diysplasia frequently seen in dogs. The study material was consisted of a total of 58 stray dogs as 24 male and 34 female within Afyonkarahisar province. Dogs were allocate into 3 groups. Group I contained 2 years-old and under 27 dogs as 9 male and 18 female, group II had between 3 and 3 y.o. 15 dogs as 8 male and 7 female and group III was 5 y.o and over 16 dogs as 7 male and 9 female. To determine hip dysplasia animals were anaesthesized with xylazine HCl and ketamine HCl combination and then using 3 different methods standard ventrodorsal (SVD), distraction and compression radiographic images were taken and images were further transferred to a digital medium. Distraction index (DI) and compression index (CI) and Norberg Angle (NA) was determined by means of radiographic images of SVD. For the identification and grading of hip dysplasia BVA/KC criteria was considered on NA determined by radiographic images of SVD. According to SVD assessment without consideration of groups and sexes, out of 58 dogs, 52 (89.65%) had a variety of dyplastic conditions. When sex considered 19 dogs (32.75%) male and 33 (56.89%) female in 52 dysplastic dogs. In general, group distribution was as follows; 27 dogs (46.55%) were in group I, 12 (20.68%) in group II and 13 (22.41%) in group III. In addition 40 dogs (68.96%) had bialteral and 12 dogs (20.68%) had unilateral displasia in 52 (89.65%) dogs. Values below 0.3 was considered as negative, between 0.3 and 0.5 was suspicious, between 0.5-0.7 was dysplaastic and 0.7 and higher was severe dysplastic according to distraction index (DI) and it was observed that out of 58 dogs, 8 dogs (13.79%) negative, 34 suspicious (58.62%), 15 dysplastic (25.86%) and 1 severe dysplastic (1.72%). When the effects of compression index (CI) on grous were evaluated a statistically significant differences were not seen (p>0,05). Whre CI considered hip joint showed a well comnformity in all age groups independent to hip dyplasia however in advanced hip dysplasia this comformity was disrupted. 67 In conclusion, SVD and distraction methods can diagnose hip dysplasia but when the ratio between DI with SVD was considered only DI should not be used in the diagnosis of hip dysplasia, the combination of DI and SVD should be used in the diagnosis, moreover during DI grading all values higher than 0.3 should be evaluated with NA findings that may improve diagnosis. This study suggest that during diagnosis of hip dysplasia DI findings should be considered together with all findings. Our data conclude that hip dysplasia in stray dogs constitues a problem in Afyonkarahisar region.