Bir İktidar Mücadelesi: Ebû Cehil Ve İlk Müslümanlar

Abstract

Cehalet, herhangi bir konuda bilginin hiç olmaması ya da yeterli olmaması manasına geldiği gibi doğru olanın tersine inanmak, bilmediği şeye karşı olmak anlamlarına da gelmektedir. Hz. Muhammed de İslam’ı tebliğe başladığı zaman kaynağı cehalet olan bir tavırla karşılaşmıştır. Dönemin bazı insanları O’nun getirdiği dinin ne olduğunu anlamak yerine kendi menfaatlerinin ne olacağını düşünmüş, mevcut düzeninin bozulacağını anlayınca kabul etmeyerek karşı çıkmıştır. İşte bu karşı duruşun bayrak ismi Ebû Cehil’dir. O, “katmerli cehalet” olarak adlandırılan bir davranışta bulunarak, İslam dininin hak olduğunu bildiği halde kabullenmemiş, bu sebeple “Ebu’l-Hakem” olan künyesi Hz.Muhammed tarafından “Ebû Cehil” (cehaletin babası) olarak değiştirilmiştir. Ebû Cehil ile Hz. Muhammed arasındaki çatışmanın sebebi Ebû Cehil’in inandığı Allah kavramı ile Hz. Muhammed’in ortaya koyduğu Allah kavramı arasındaki farklılıktır. Bundan başka Ebû Cehil’in kabile taassubu ve elinde tuttuğu gücü kaybetme kaygısı ile ortaya koyduğu mücadele onu, İslam düşmanlarının sembol ismi haline getirmiştir. Ebû Cehil, Hz. Peygamber’e ve Müslümanlara her fırsatta sözlü ve fiilî saldırıda bulunmaktan geri durmamış ve onlar aleyhinde hazırlanan bütün komplolarda yer almıştır. Hz. Muhammed’in “İslam üm-metinin Firavunu” olarak tavsif ettiği Ebû Cehil hakkında pek çok âyet nazil olmuştur. Ebû Cehil, Bedir Savaşı’nda öldürülmüştür.

Disregard (benightedness) is the expression for the utter lack of, or the insufficiency of knowledge on any given subject, in like manner it is also believing contrary to the accepted right or defying what is unfamiliar. When the Prophet Muhammed began preaching Islam, he witnesses a defiance inflamed by benightedness. Some people of the era, rather than perceiving the religion which he preached, were more interested in considering self-benefits, once realizing that the existing ways would have to be altered, they dismissed, expressing opposition. The flagship name for this opposition was Ebû Cehil. He displayed “outrageous benightedness” by resisting Islam preached by Prophet Muhammed albeit knowing that it was the truth, for this reason, his identity “Ebû’l Hakem” was changed to “Ebû Cehil” (father of benightedness) by Prophet Muhammed. The basis for the conflict between Ebû Cehil and Prophet Muhammed was the distinction between Ebû Cehil’s notion of God and the God revealed by Islam. In addition to the distinction, Ebû Cehil’s zeal for tribesmanship and the despair of losing tribal power fuelled his contest, making him the lead figure name amongst the adversities of Islam. Ebû Cehil never abstained from exhibiting verbal and physical attacks on Prophet Muhammed and the Muslims whenever possible and engaged on all plots against them. Numerous verses have been revealed about Ebu Cehil who has been attributed as the “Pharaoh of the People of Islam” by the Prophet Muhammed. Ebû Cehil was later killed in the Bedir War.