Halluks valgus cerrahi tedavisi sonrası metatars uzunluğundaki değişimin klinik sonuca etkileri

Abstract

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı halluks valgus tanısı ile proksimal metatarsal osteotomi ya da distal metatarsal osteotomi uygulanarak cerrahi yöntemle tedavi edilmiş hastalarda metatars uzunluğundaki değişimin klinik sonuca etkilerini araştırmaktır. GEREÇ VE YÖNTEM: Toplam 62 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların 9 tanesi erkek ve 53 tanesi kadındı. Çalışma grubunda ameliyat esnasında ortalama yaş 45.9 yıldı. Hastaların 30 tanesine kresentik proksimal osteotomi (KPO) ve 32 tanesine distal chevron osteo- tomisi (DCO) uygulandı. Ortalama ameliyat sonrası ta- kip süresi 24.3 aydı. Ameliyat sonrası 4. haftada, 3, 6, 12. aylarda ve daha sonra yıllık takip muayenelerinde klinik ve radyolojik değerlendirme yapıldı. American Orthopedic Foot and Ankle Society (AOFAS) skoru, Vi- sual Analogue Scale (VAS) skoru, metatarsal uzunluk, halluks valgus açısı (HVA) ve intermetatarsal açı (IMA) değerlendirme kriterleri olarak belirlendi. BULGULAR: Hem distal chevron osteotomisi hem de kresentik proksimal osteotomi uygulanan hastalarda ortalama HVA ve ortalama IMA ameliyat öncesi döne- me göre ameliyat sonrası takiplerde istatistiksel olarak anlamlı düzeyde gerilemiştir. Birinci metatars uzunlu- ğundaki ortalama değişim distal chevron osteotomisi sonrası -2.8 mm iken kresentik proksimal osteotomi sonrası -1.2 mm ölçüldü. Halluks valgus açısının orta- lama düzelme miktarı distal chevron grubunda 13.6 derece ve kresentik proksimal osteotomi grubunda 20.4 derece idi. 3 mm’den fazla metatars kısalması olan hastalarda anlamlı olarak daha kötü VAS skorları tespit edildi. Çalışmamızda hiçbir hastada kaynamama veya metatars başında avasküler nekroz gözlemlenmemiş- tir. Son kontrolde DCO grubundan 8 hasta ve KPO gru- bundan 5 hasta benzer şikayetleri olan başka hastalara ameliyatı tavsiye etmeyeceğini bildirmiştir. SONUÇ: Distal chevron osteotomisi kresentik proksi- mal osteotomiye kıyasla birinci metatars uzunluğunda daha yüksek oranda kısalmaya ve bununla bağlantılı olarak daha yüksek oranda transfer metatarsaljiye yol açmaktadır.

OBJECTIVE: The main purpose of the present study was to evaluate to what degree the change in metatarsal length can affect the clinical outcomes in patients who underwent either a distal chevron or a proximal cres-centic metatarsal osteotomy for hallux valgus. MATERIALS AND METHODS: Sixty-two patients were included in this study. Nine of the patients were male and 53 were fe-male. The mean age of the patients during the surgical intervention was 45.9 years. Thirty patients underwent crescentic proximal metatarsal osteotomy and 32 un-derwent distal chevron metatarsal osteotomy as the treatment of hallux valgus. The mean follow-up was 24.3 months. Postoperatively, clinical as well as the radiographic evaluation was carried-out at the end of the forth week, third, sixth and twelfth months, and annually thereafter. The American Orthopedic Foot and Ankle Society forefoot (AOFAS) score, Visual Analo-gue Scale (VAS), metatarsal length, hallux valgus angle (HVA), and intermetatarsal angle (IMA) were evaluated. RESULTS: The mean HVA as well as the mean IMA improved significantly in both group of patients. The mean change in the length of the first metatarsal was -2.8 mm in distal chevron group and -1.2 mm in crescentic proximal osteotomy group. The mean correction of hallux valgus angle was 13.6 degrees in distal chevron osteotomy whereas it was 20.4 degrees in crescentic proximal osteotomy. The patients with >3 mm of shortening had significantly worse VAS scores. We did not observe any non-union or avascular necrosis of the metatarsal head. At the latest follow-up, 8 patients from DCMO group and 5 patients from CPMO group mentioned that they would not recommend surgery to others with similar complaints. CONCLUSION: Distal chevron osteotomy lead shorte-ning of the first metatarsal bone resulting in transfer metatarsalgia and worse pain scores more commonly than crescentic proximal metatarsal osteotomy.