Osmanlı'dan Cumhuriyet'e veteriner hekimliği eğitimi: Bir mektup analizi

Abstract

Nikolaki Mavroğlu tarafından 8 Mayıs 1946 tarihinde çalıştığı kuruma takdim edilen mektupta, Osmanlı'dan Cumhuriyet'e veteriner hekimliği eğitimi süreçleri hakkında bilgiler yer almaktadır. Çalışmanın materyali, olayları kronolojik bir çıktı kontrolü mantığıyla ele alan, yıllık niteliğindeki bu mektuptur. Mektubun bir diğer özgün yanı özet bir veteriner hekimlik tarihi kitapçığı niteliğinde olmasıdır. Çalışmada mektubun veteriner hekimliği eğitimi ile ilgili bölümleri doküman incelemesi tekniği ile analiz edilmiştir. Osmanlı'dan Cumhuriyet'e sivil veteriner okullarının açılma süreci; tarihi, mekânlar, eğitim müfredatı, eğitim süresi, hocaları, öğretim elemanı ve öğrenci hareketliliği gibi bulgular, diğer kaynaklardaki bilgilerle büyük oranda örtüşmekte, veteriner hekimliği eğitiminin kuruluş yıllarındaki asıl formatını koruyarak geliştiği görülmektedir. Osmanlı'dan Cumhuriyet'e eğitim sürecini aşamalarıyla aktaran mektup, öğrencilik yıllarından itibaren kurumsal ve bireysel gelişmeleri not etme alışkanlığı açısından önemli bir belgesidir. Ayrıca, veteriner hekimliği eğitimi ve tarihi üzerine akademik çalışma yapmanın tüm anabilim dalları için önemli olduğunu da göstermektedir. Uzman Mavroğlu bakteriyoloji hocası olduğu halde, veteriner hekimlik tarihi niteliğindeki mektubu ile bu konuda bize yol gösteriyor. Veteriner hekimliği eğitimi verilen okulların "tek tıp, tek sağlık" algısından giderek uzaklaştığı söylenebilir. Veteriner fakültelerinin hekim yetiştiren asıl misyonu toplumda ve yüksek öğretim kurumları nezdinde iyi algılanamadığı için, ziraat, orman ve su ürünleri gibi disiplinlerle ilişkilendirilmektedir. Fakültelerin adının mutlaka "veteriner hekimliği" olarak değiştirilmesi gerekmektedir. Bu değişiklik öğrenci ve öğretim üyesi motivasyonu yanı sıra EAEVE akreditasyonu süreçlerini de olumlu etkileyecektir. Olguları, gelişmeleri ve gözlemleri not etmek, onları akademik aktiviteye dönüştürerek bilimsel formatta paylaşmak, eğitim kültürü, akademik zaman yönetimi ve sürdürülebilir akademik kalkınma süreçleri için önemli çıktılar sağlayacaktır.