Kurumsallaşma Kuramı bağlamında bir yerel yönetim yapıları karşılaştırması: Hollanda ve Türkiye örneği

Abstract

Hollanda 41.528 km2 yüz ölçümü ve 17,3 milyon nüfusu ile Avrupa’nın en küçük fakat yoğunluk olarak en yüksek ülkelerinden biridir. Ülke nüfusunun 404 bin 459’unu oluşturan Türkler, Hollanda’da yabancı kökenli nüfusu en fazla olan grubun başında gelmektedir. Ülkenin üniter bir devlet yapısına sahip olmasının yanı sıra yerel yönetimlerine oldukça fazla görev ve yetki vermesi, ülkenin yerel yönetim yapısını Türkiye karşılaştırması için dikkat çekici kılmaktadır. Türkiye’de yerel yönetimlerin özerkliği tartışmaları günümüzde de yoğun olarak devam etmektedir. Bu nedenle, hem üniter devlet yapısını koruyan hem de yerel yönetimlerine geniş yetki ve sorumluluklar veren Hollanda ile benzer özellikler gösteren Türkiye’yi genel hatlarıyla karşılaştırmak, iyi pratikleri görebilmek adına faydalı olacaktır. Bu çalışma açıklanan iki ülkenin yerel yönetimlerini ilgili literatür ve dokümanlar doğrultusunda analiz etmekte, yönetimlerdeki benzer ve farklı yönleri, iyi pratikleri belirleyerek kurumsallaşma kuramı bağlamında olası eşbiçimlilikleri tartışmaktadır.

The Netherlands is one of the smallest but most densely populated countries in Europe, with a surface area of 41,528 km2 and a population of 17.3 million. The Turks, who constitute 404 thousand 459 of the country’s population, are the first groups with the highest population of foreign origin in the Netherlands. Beside the country has a unitary state structure, its giving a large duties and powers to local governments makes it remarkable for a comparison with Turkey. The discussion of local government autonomy in Turkey continues to be trend even today. Therefore, it will be useful to compare Hollanda which protects the unitary state structure while it also gives large duties and power to its local governments and Turkey which has familiar charactheristics with it, in order to find the best practices. This study analyzes the local governments of the two countries in the light of the relevant literature and documents and identifies similar and different aspects of the administrations, best practices and discusses possible isomorphisms in the context of institutionalization theory.