Efficiency of two different synchronization protocols in conception in simmental heifers

Abstract

This study aimed to reveal the effects of timed artificial insemination applied after the synchronization protocol known as day5 (D5) and the prostaglandin F2α (PGF2α) protocol applied in 11-day intervals (D11) on pregnancy rates in Simmental heifers. A total of 88 heifers were divided into two treatment groups. In the D5 group (n: 56), after gonadotrophin releasing hormone (GnRH) application, PGF2α injection was made on the 5th day and the second PGF2α injection was given one day later. The second GnRH was applied at the time of TAI and at the 44th hour of the second PGF2α application. In the D11 group (n: 32), double-dose PGF2α was given in 11-day intervals. GnRH was applied at the time of TAI and at the 81st hour following the second PGF2α injection. Pregnancy-associated glycoprotein visual test was carried out for determining to pregnancy on the 28th day. Additionally, for the purpose of determining embryonic deaths, the pregnancies were checked again by ultrasonography on the 63rd day following TAI. The 28th-day pregnancy rates in the synchronized heifers were 51.8% (29/56) in the D5 group and 43.8% (14/32) in the D11 group P>0.05. The 63rd-day pregnancy rates were 48.21% (27/56) in the D5 group and 40.62% (13/32) in the D11 group P>0.05. Consequently, although there was no statistically significant difference in terms of pregnancy rates between the D5 and D11 protocols, there was a numerical increase in the D5 protocol. Considering its short application time, D5 may be used for TAI in Simmental heifers.

Bu çalışma ile day5 (D5) olarak isimlendirilen senkronizasyon protokolü ile 11 gün aralıklarla uygulanan PGF2α (D11) protokolü sonrasında yapılan zaman ayarlı suni tohumlamanın (TAI) kombine verimli bir ırk olan Simmental düvelerde gebe kalma oranı üzerine etkilerinin ortaya konması amaçlandı. 88 adet düve rastgele iki tedavi grubuna ayrıldı. D5 grubuna (n: 56), GnRH uygulamasının ardından 5. günde PGF2α enjeksiyonu yapıldı ve bir gün sonra ikinci PGF2α verildi. İkinci GnRH, TAI zamanında, ikinci PGF2α uygulamasından 44 saat uygulandı. D11 grubuna (n: 32) ise, çift doz prostaglandin PGF2α 11 gün aralıklarla verildi, GnRH TAI zamanında, ikinci PGF2α enjeksiyonunu takiben 81. saatte uygulandı. Gebelikleri belirlemek amacıyla 28. günde gebelik ile ilişkili proteinlerin belirlenmesine yönelik pregnant association glycoprotein (PAG) testi uygulandı. Ayrıca, TAI'yi takiben 63. günde embriyonik ölümlerin belirlenmesi amacıyla ultrasonografi ile gebelikler tekrar kontrol edildi. Sekronize adilen düvelerde 28. gün gebelik oranları D5 grubunda %51.8 (29/56) ve D11 grubunda %43.8 (14/32) oranındaydı P>0.05. 63. gün gebe kalma oranlarıı D5 grubunda %48.21 (27/56) ve D11 grubunda %40.62 (13/32) olarak tespit edildi P>0.05. Sonuç olarak, D5 protokolü D11 protokolü ile karşılaştırıldığında gebelik üzerine etkisi istatistiksel olarak farklı bulunmamasına rağmen, rakamsal olarak yüksek bulundu. Uygulama süresinin kısa olması da göz önüne alındığında Simmental düvelerde TAI amacıyla kullanılabilir.