Application of classical lamination theory to fused deposition method 3-d printed plastics and full field surface strain mapping

Abstract

In this study, five differently oriented sets of 3D-printed tensile samples are produced using the Fused Deposition Method (FDM). Among these five sets, three are used to determine the elastic constant to be used in Classical Lamination Theory (CLT), which is generally used to model fiber-reinforced polymers (FRP). Based on the obtained results, CLT is further applied to the remaining two sets of unreinforced 3D-printed polymer samples where the deposition direction varies in each layer. The stress and strain calculated with CLT are then compared with experimental results obtained through tensile testing. The comparison depicts that experimental and CLT results are in good agreement at lower strain levels. In contrast, the stress calculated with CLT deviates from the experimental result at the higher strain levels. Thereafter, a full-field surface strain mapping is applied by using Digital Image Correlation (DIC) Techniques to reveal the damage progression and failure of Fused Deposition Method 3-D Printed Plastics

Bu çalışmada üç boyutlu yazıcı ile Eriyik Yığma Modellemesi (EYM) yöntemi kullanılarak farklı yazma yönlerindeki katmanlara sahip toplamda beş set çekme örneği üretilmiştir. Üretilen üç farklı sete çekme testi yapılarak farklı yönlerdeki elastik sabitler daha sonra Klasik Laminasyon Teorisinde (KLT) kullanılmak üzere ölçülmüştür. Klasik Laminasyon Teorisi genel olarak tek yönlü fiberler ihtiva eden polimerik yapıların modellenmesi için kullanılmaktadır. Bu çalışma ile KLT üç boyutlu yazıcı ile üretilen ve içerisinde herhangi bir fiber takviyesi ihtiva etmeyen ve her katmanda yazma yönleri değişen iki farklı polimerik yapıya uygulanmıştır. KLT ile elde edilen gerinim ve gerilme değerleri çekme deneyi ile elde edilen gerinim ve gerilme değerleri ile karşılaştırmıştır. Elde edilen sonuçlara göre düşük gerinim değerleri için KLT ile elde edilen sonuçların deneysel sonuçlar ile uyumlu olduğu, yalnız gerinim değeri arttıkça KLT ile hesaplanan değerlerinin deneysel değerlerden uzaklaştığı görülmüştür. Daha sonra ise Eriyik Yığma Modelleme Yöntemi ile üretilen üç boyutlu plastiklerin hasar ilerlemesi ve kırılması Dijital Görüntü Korelasyon Tekniği ile Tam Alanlı Yüzey Gerinim Haritalanması kullanılarak çıkarılmıştır.