Doğal işsizlik oranı kavramına yönelik tartışmalar ve politika önerileri

Abstract

Orjinal Philips eğirisine bir alternatif olarak, Friedman ve Phelps uzun ve kısa dönemli iki ayrı zaman dilimi içeren Doğal işsizlik Oram hipotezini geliştirdiler. Modelin altında yatan varsayım, birimlerin adaptif beklentileri olduğudur. Politika uygulamadaki anlamı ise; Hükümet tarafından açıklanan politikanın etkili olmayacağıdır. Yeni Klasik Hareket monetaristler tarafından atılan temeller üzerinde şekillenmiştir. Doğal oran hipotezine en büyük etkileri, adaptif beklentiler hipotezini rasyonel beklentiler kavramı içerisinde geliştirmeleri olmuştur. Rasyonel Beklentiler Teorisinde, doğal işsizlik oranı ile ilgili kullanılan tüm formüller rasyonel unsurlara dayandırılmıştır. Yeni Keynesyenler Doğal oran hipotezi açısından en çok Yeni Klasiklerden farklılık gösterirler. Çünkü rasyonel beklentiler varsayımını reddederler. Bunun yerine hipotezin daha geleneksel biçimini, yani Friedman ve ilk Yeni Keynesyenlerden Edmund Phelps in önerdiği halini tercih ederler. Yeni Keynesyenler doğal işsizlik oranını, “enflasyonu hızlandırmayan işsizlik oranı” (NAIRU) olarak adlandırırlar.