Wingate testinde vücut ağırlığına ve yağsız vücut ağırlığına göre belirlenen yüklerle elde edilen güç çıktılarının karşılaştırılması: (Wingate testinde farklı yüklerle saptanan güç çıktılarının karşılaştırılması)

Abstract

Amaç: Wingate testinde erkeklerde uygulanması önerilen ve vücut ağırlığı ile hesaplanan klasik yüklerle elde edilen güç çıktılarını, yağsız vücut ağırlığından hesaplanan yük ile elde edilen güç çıktılarıyla karşılaştırmaktır. Gereç ve yöntem: Çalışmaya 18-59 yaş arası 60 erkek gönüllü alındı. Katılımcıların vücut yağ yüzdeleri ve yağsız vücut ağırlıkları biyoelektrik empedans analiz yöntemiyle (Bodystat 1500) ölçüldü. Uygulanacak yükler vücut ağırlığının kilogramı başına 75 g (yük-1) ve 95 g (yük-2), yağsız vücut ağırlığı kilogramı başına 95 g (yük-3) olarak hesaplandı. Wingate testi Monark 839 bisiklet ergometre ve 1/12 rezolüsyonlu elektronik pedal sayıcı ile gerçekleştirildi. Toplam 30 saniye süresince her 5 saniye için pedal sayıları kaydedildi. Testler en az bir gün ara ile yapıldı. Farklı yüklerle elde edilen güç çıktıları; Pik Oüç (PG), Ortalama Güç (OG) ve Yorgunluk İndeksi (Yİ) hesaplandı. Sonuçlar “Friedman varyans analizi” ve “Wilcoxon Testi” ile karşılaştırıldı. Bulgular: Yük ortalamaları, yük-1 için 5.2±0.5 kg, yük-2 için 6.6±0.7 kg, yük-3 için 5.7±0.6 kg bulundu ve aralarındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.001). Wingate testinde yük-2 ve yük-3 kullanılarak elde edilen PG ve OG çıktıları, yük-1 ile bulunan PG ve OG çıktılarından yüksekti (pO.OOl). Yük-2 ile elde edilen Yİ, yük-3 kullanılarak elde edilen Yİ’den (p=0.035); yük-3 ile elde edilen Yİ. yük-1 ile elde edilen Yİ’den (p=0.026) yüksek bulundu.

Objective: Classically, body vveight has been used for load determination of the Wingate test. The purpose of this study was to compare power outputs of the Wingate test in which loads were determined by two different formulas based on either body vveight or lean body mass.

Material and Methods: Sixty males (18-59 years old) volunteered to take part in the study. Body fat percentage and lean body mass were measured by bioelectrical im- pedance analysis (Bodystat 1500). The loads for the Win- gate test were 75 g per body weight (load-1), 95 g per body vveight (load-2) and 95 g per lean body mass (load- 3). The Wingate test was performed on a Monark 839 cy- cle ergometer and pedal revolutions were counted by an electronic counter with resolution of 1/12. Tests were performed at least with one day interval in betvveen. Pedal revolutions were recorded for each 5 second during the 30 second total period. The peak power (PP), the mean power (MP) and the fatigue index (FI) outputs of each Wingate tests were determined. Results were statistically analyzed by “Friedman’s variance analyzes” and “Wilcoxon test”.

Results: The mean loads obtained were 5.2±0.5 kg for load-1, 6.6±0.7 kg for load-2, 5.7±0.6 kg for load-3 and signifıcant differences were found betvveen the mean loads for ali three measurements (p<0.001). PP and MP values of the Wingate tests obtained from load-2 and load-3 vvere signifıcantly higher than PP and MP values of the Wingate tests obtained from load-1, respectively (p<0.001). The FI values of load-2 were greater than the one obtained from load-3 (p=0.035). Similarly, the FI values of load-3 was higher than the FI values of load-1 (p=0.026).

Conclusion: Our data suggest that load-3 can be used in- stead of load-1 in the Wingate test. Lean body mass can be measured by a cheap and simple method. Size of muscleindependent load determination from body fat percentage for the Wingate test. In addition, further investigations should be carried out to optimize the loads to be determined from lean body mass for highest power outputs for the Wingate test.