Karamanlı Dönemi Şehnâme Yazarları ve Eserleri Üzerine

Abstract

Anadolu’da, şehnâme yazma geleneği, ilk olarak Türkiye Selçukluları Döneminde ortaya çıkmıştır. XIII. yüzyılın ilk yarısında, Emir Ahmet Kâni’î tarafından Selçuklular Şehnâmesi’nin te’lifi ile başlayan gelenek, zamanla Karamanlılar tarafından da devam ettirilmiştir. Karamanlı Dönemi şehnâmelerinin ilki, 1313 yılında Ünsî; ikincisi, XIV. yüzyılın ilk yarısında Dehhânî ve sonuncusu da aynı yüzyılın ikinci yarısında Yarcânî tarafından te’lif edilmiştir. Şehnâmelerin orijinal nüshaları günümüze ulaşamamıştır. Ancak Yarcânî Şehnâmesi’nin XVI. yüzyılda Türkçe’ye çevrilen ve daha sonra istinsah edilen bazı nüshalarıyla, Ünsî’ye ait şehnâmenin 1748 istinsah tarihli bir nüshası hâlen mevcuttur.

First time, the tradition of writing “Şehnâme” was seen in the era of Anatolian Seljuks. In the first half of 13th century, the beginning of writing “Selçuknâme of Seljuks” tradition by Emir Ahmed Kâni’î was contiunied by the Karamanli Dynasty / Principality, as well. The first sample of Şehnâme of the era of Karamanli Dynasty / Principality was written by Ünsî in 1313 and the second one written by Dehhânî in the first half of 14th century and the last one at the second half of same century written by Yarcânî. The original samples of Şehnâmes could not reach to the present. However, currently there are the some parts of copy samples of Şehnâme by Yarcânî translated to Turkish and the copy sample of Şehnâme by Ünsî dated in 1748.