Akut böbrek yetmezliği tanısıyla kliniğimize yatan olguların analizi

Abstract

Amaç: Akut böbrek yetmezliği, böbrek fonksiyonlarında hızlı bir azalmayla karakterize ve yüksek mortalite oranına sahip önemli bir klinik sendromdur. Akut böbrek yetmezliğinde mortalite, son yıllardaki yoğun bakım ve renal replasman tedavilerindeki gelişmeye rağmen yüksek kalmaya devam etmektedir. Bu çalışmada kliniğimizde ABY tanısıyla yatan hastaları değerlendirdik. Gereç ve Yöntem: Ocak 2011 ve Aralık 2012 arasında hastanemize Akut böbrek yetmezliği tanısıyla başvuran 145 hastayı retrospektif olarak inceledik. Hastaların kayıtlarından yaşı, Akut böbrek yetmezliği tipi, başvuru şekli, başvurudaki temel bulguları, etyolojisi, zeminde eşlik eden hastalıklar, uygulanan tedavi ve laboratuvar değerleri kaydedildi. Bulgular: Olguların etiyolojisi incelendiğinde en sık nedenler prerenal azotemi (%38,6) ve nefrotoksik ajan kullanımıydı (%30,3). Hastaların %72,6’sı nonoligürik %27,4’ü oligürik idi. Olguların %65,5’ine medikal tedavi uygulanırken %34,5’ine medikal tedaviye ek olarak hemodiyaliz tedavisi uygulandı. Hastaların %86,9’u tedavi sonucu iyileşirken, %13,1’i kaybedildi. Ölen hastaların %63,2’si medikal tedaviye ek olarak hemodiyaliz tedavisi alırken %36,8’i sadece medikal tedavi almıştı. Oligürik hastaların %67,5’i medikal tedavi ve hemodiyaliz, %32,5’i sadece medikal tedavi alırken nonoligürik hastaların %21,9’u medikal tedavi ve hemodiyaliz, %78,1’i sadece medikal tedavi aldı. Sonuç: Akut böbrek yetmezliği etiyolojisinde 40 yıl öncesine göre medikal nedenler ön plana çıkmaktadır. Ayrıca oligoanürik Akut böbrek yetmezliği hastalarında diyaliz gereksiniminin arttığı ve diyaliz tedavisi gereken hastalarda prognozun daha kötü olduğu gözlenmiştir. Bu yüzden bu hastaların daha yakından izlenmesi gerekmektedir.

Objective: Acute renal failure, which is characterized by a speedy decrease in renal function, is an important clinical syndrome with a high mortality rate. In spite of advanced intensive care and renal replacement therapies in recent years, Acute renal failure mortality continues to remaining high . In this study, we evaluated patients hospitalized with ARF. Material and Methods: We reviewed 145 patients with a diagnosis of Acute renal failure between January 2011 and December 2012 in our hospital, retrospectively. From the records of the patients, age, Acute renal failure type, application form, application of the basic findings, etiology, concomitant diseases, treatment, and laboratory values were recorded. Results: The most common causes of Acute renal failure etiology in our hospital were prerenal azotemia (38.6%) and nephrotoxic agents (30.3%) . The 72.6%of patients were nonoliguric, while 27.4%were oliguric. Medical treatment was applied to 65.5%of patients and medical management together with hemodialysis therapy was administered to the rest of the patients. The improvement rate of patients was 869% while 13.1%of the patients were lost. The 63.2%of dying patients were treated with hemodialysis treatment in addition to medical treatment, while 36.8%had received medical treatment only. The 21.9%of nonoliguric patients had received hemodialysis and medical treat ment and 78.1%of them received only medical treatment. Conclusion: According to the etiology of Acute renal failure, medical reasons come to the forefront compared with 40 years ago. It is also observed that the need for dialysis in Acute renal failure patients with oligoanuria increased and the patients who require dialysis have worse prognosis. Therefore, these patients should be monitored more closely.