Türkiye’de kuzey doğu anadolu bölgesindeki mide biyopsilerinin incelenmesi ile: morfolojik klinik uyumun önemi

Abstract

AMAÇ: Çalışmamızda Türkiye'deki Kuzey-Doğu Anadolu bölgesindeki gastrik biyopsileri genel olarak gözden geçirmeyi amaçladık; malignite veya displazi yüzdeleri, biyopsi tekrarı önerilerinin nedenleri ve alınmışsa ikinci biyopsi sonuçları gibi.

GEREÇ VE YÖNTEM: İki merkezde 3 patolog tarafından incelenen 1840 gastrik biyopsi geriye dönük olarak incelendi. Malignite veya displazi yüzdeleri, biyopsi tekrarı önerilen vakalar, önerilerin nedenleri ve yeniden alınan biyopsilerin sonuçları incelendi. İkinci biyopsi sonuçlarında displazi, malignite ve gastrit anlamlı sonuç olarak kabul edildi.

BULGULAR: Olgularımızın yaş ortalaması 52.9 ± 16.6 yıl (18-95 yıl) idi. 1012 hasta (% 55) kadın, 828 hasta (% 45) erkekti. 1840 vakanın 90'ında, klinik olarak malignite şüphesi için biyopsi alındı. Bu olguların 35'i malignite olarak raporlandı. 1840 vakanın 61'ine biyopsi tekrarı önerildi. Yeniden biyopsi tavsiyelerinin sebepleri malignite şüphesi - klinik, malignite şüphesi - morfolojik ve yetersiz (yüzeyel) biyopsiler olarak üç gruba ayrıldı. İkinci biyopsi alınan 26 olgunun 12 'si (% 46.2) malignite ve gastrik displazi olarak bildirildi. 26 olgunun sadece 2'sinde (% 7.6) sonuç anlamlı değildi (yetersiz biyopsi).

SONUÇ: Endoskopik bulgular tanı hakkında bilgi sağlarken, patognomonik değildir ve histolojik olarak onaylanması gerekir. Patolog ve gastroenterolog arasındaki iyi bir diyalog ve yakın çalışma ilişkisi, klinikmorfolojik tutarlılık, morfolojik-klinik tutarlılık ve nihai teşhis için önemlidir.

OBJECTIVE: In our study we aimed to make a generally review of gastric biyopsies in North-Eastern Anatolia region in Turkey such as; percentages of malignancy or dysplasia, reasons of re-biopsy recommendations and results of second biopsies if taken. MATERIAL AND METHODS: 1840 gastric biopsies which examined by 3 pathologists at 2 centers were analyzed retrospectively. Percentages of malignancy or dysplasia, cases which were recommended for re-biopsies, reasons of recommendations and results of re-biopsies were examined. In the results of the second biopsies, dysplasia, malignancy and gastritis were accepted as a significant result.

RESULTS: The mean age of our cases was 52.9 ± 16.6 years (range: 18-95 years). 1012 (55%) patients were females and 828 (45%) patients were males. In 90 out of 1840 cases, biopsies were taken for suspect of malignancy, clinically. 35 of 90 cases were reported as malignancy. In 61 out of 1840 cases re-biopsy were recommended. Reasons of recommendations for re-biopsy categorized in three groups: suspect of malignancy- clinically, suspect of malignancy- morphologically, insufficient (superficial) biopsies. 12 (46.2%) of 26 cases which were taken second biopsies were reported as malignancy and gastric dysplasia. Only in 2 (7.6%) of 26 cases the results were insignificant (insufficient biopsy). CONCLUSIONS: Endoscopic findings provide information about the diagnosis but are not pathognomonic which also need histological confirmation. Close working relationship and a good dialogue between the pathologist and the gastroenterologist is essential for clinical-morpological consistency, morphological-clinical consistency and final diagnosis.