An analysis of the relationship between perceived parental attitudes and close relationship experiences of teacher candidates

Abstract

The study aimed to analyze whether there is a significant relationship between perceived parental attitudes and experiences in close relationships of the individuals in the emerging adulthood period. The study group of this research, which is in the relational screening model, consisted of 272 teacher candidates attending the first, second, third and fourth grades of different departments in the Faculty of Education at a foundation university in Istanbul in the 2018-2019 academic year. Of the students in the study group, 144 (53%) are female and 128 (47%) are male. The study group who participated in the study was formed by using the appropriate sampling method out of the non-random sampling methods. In the collection of the data of the study, Experiences in Close Relationships Inventory adapted to Turkish by Sümer (2006) and Perceived Parental Attitudes Scale adapted to Turkish by Dirik, Yorulmaz, and Karancı (2015) were used. The correlations between the variables studied were calculated by the Pearson Moments Multiplication Correlation coefficient. As a result of the research, a positive and high-level significant relationship was determined between rejecting maternal attitudes and rejecting paternal attitudes regarding perceived paternal attitudes (r=.736, p<.01). Rejecting maternal attitudes showed a positive and low-level significant relationship with the anxiety subscale of the close relationships scale (r=.181, p<.01). Rejecting father attitudes of the perceived parental attitudes showed a positive and low-level significant relationship with the anxiety subscale of the close relationships scale (r=.174, p<.05). The findings obtained were discussed in line with the literature and recommendations were made.

Bu araştırmanın amacı, beliren yetişkinlik dönemindeki bireylerin algılanan ebeveyn tutumları ile yakın ilişki yaşantıları arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığını incelemektir. İlişkisel tarama modelinde olan bu araştırmanın çalışma grubunu, 2018-2019 eğitim-öğretim yılında İstanbul’da bir vakıf üniversitesinin eğitim fakültesinde farklı bölümlerin birinci, ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıfa devam eden toplam 272 öğretmen adayı oluşturmuştur. Çalışma grubunu oluşturan öğrencilerin 1442’ü (%53) kadın 128’i (%47) erkektir. Araştırmanın çalışma grubu oluşturulurken seçkisiz olmayan örnekleme yöntemlerinden olan uygun örnekleme yöntemi tercih edilmiştir. Araştırmada veri toplama amacı ile Sümer (2006) tarafından Türkçe’ye uyarlanan Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri ve Dirik, Yorulmaz ve Karancı (2015) tarafından Türkçe’ye uyarlanan Algılanan Ebeveyn Tutumları Ölçeği kullanılmıştır. Ele alınan değişkenler arasındaki ilişkiler Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon katsayısı ile hesaplanmıştır. Araştırmanın sonucunda, algılanan ebeveyn tutumlarından reddedici anne tutumları, reddedici baba tutumları arasında yüksek düzeyde pozitif yönlü anlamlı bir ilişki (r=.736, p<.01) olduğu belirlenmiştir. Reddedici anne tutumları ile yakın ilişkiler ölçeğinin kaygı alt boyutu arasında pozitif yönlü, düşük düzeyde anlamlı bir ilişki (r=.181, p<.01) olduğu belirlenmiştir. Algılanan ebeveyn tutumlarından reddedici baba tutumları ile yakın ilişkiler ölçeğinin kaygı alt boyutu arasında pozitif yönlü, düşük düzeyde anlamlı bir ilişki (r=.174, p<.05) olduğu belirlenmiştir. Elde edilen bulgular alanyazın doğrultusunda tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur.