A study of organizational silence from the viewpoint of female students in male-dominated classrooms

Abstract

Organizational silence behavior is one of the problems frequently experienced by women working in male-dominated workplaces. Women working in such workplaces prefer to remain silent about the problems that they face or the issues that concern the organization in general for various reasons. The aim of this study is to determine whether the same behavior is experienced by female students in maledominated classrooms. The study was conducted with 102 students in a male-dominated university. On the evaluation of the survey, it is seen that female students showed behaviors similar to those of male students in all three sub-dimensions of organizational silence, and they were able to express the problems they experienced or observed without worrying about damaging the image of the class, being labeled as troublemakers, or being excluded from the class. It is thought that this study will have a positive contribution to the literature researching not only the relations between female and male students in the classroom but also different aspects of organizational silence. Future research may focus on investigating whether the differences in the behaviors of male and female employees in workplace or their reactions to events are also experienced by male and female students in the educational environment, comparing the behaviors of male and female students in male-dominated classrooms, and identifying differences between generations in this regard.

Örgütsel sessizlik davranışı, erkek egemen işyerlerinde çalışan kadınların sıklıkla yaşadığı sorunlardan biridir. Bu tür işyerlerinde çalışan kadınlar çeşitli nedenlerle karşılaştıkları sorunlar veya örgütün genelini ilgilendiren konularda sessiz kalmayı tercih etmektedirler. Bu araştırmanın amacı, aynı davranışın erkek egemen sınıflardaki kız öğrenciler tarafından da yaşanıp yaşanmadığını belirlemektir. Araştırma erkek egemen bir üniversitede 102 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın sonucunda, kız öğrencilerin örgütsel sessizliğin üç alt boyutunda da erkek öğrencilere yakın davranış gösterdikleri, yaşadıkları ya da gözlemledikleri sorunları sınıfın imajına zarar verme, sorun çıkaran biri olarak etiketlenme ya da sınıftan dışlanma gibi kaygılara kapılmadan dile getirebildikleri tespit edilmiştir. Bu çalışmanın hem erkek egemen bir sınıf ortamında kız ve erkek öğrenciler arasındaki ilişkilerin incelenmesine hem de örgütsel sessizliğin farklı boyutlarını araştıran literatüre olumlu katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Gelecekteki araştırmalar, işyerlerinde kadın ve erkek çalışanların davranışları ya da yaşanan olaylara verdikleri tepki farklılıklarının eğitim ortamında da kız ve erkek öğrenciler arasında yaşanıp yaşanmadığını araştırmaya, erkek egemen sınıflarda kadın ve erkeklerin davranışlarının karşılaştırılmasına ve bu konuda kuşaklar arasındaki farkların tespit edilmesine odaklanabilir.