Digital game addiction and peer interaction: The role of parents’ education levels

Abstract

This study investigates the impact of digital game addiction on peer play behaviors and social skills in early childhood, focusing on parents' education levels. Using a relational screening model, the sample consists of 405 preschool children attending kindergartens in Afyonkarahisar, Türkiye. Data were collected using the Digital Game Addiction Tendency Scale and the Penn Interactive Peer Play Scale (Parent Form). Significant negative correlations were found between the sub-dimensions of disconnection from life and conflict in the Digital Game Addiction Scale and play interaction, indicating that increased digital game addiction tendencies correspond to decreased positive peer play behaviors. No direct correlation was observed between the continuous play and reflection in life dimensions of digital game addiction and peer play interaction. The study emphasizes the importance of balancing digital and peer play experiences for children's social development. Additionally, it explores how parental education levels influence these dynamics, providing insights and recommendations for families, educators, and policymakers to monitor digital game use and promote balanced play activities. This research adds to the growing literature on digital game addiction and its implications for early childhood development, highlighting the critical role of parental education.

Bu çalışma, dijital oyun bağımlılığının erken çocukluk dönemindeki akran oyun davranışları ve sosyal beceriler üzerindeki etkisini, ebeveynlerin eğitim düzeylerine odaklanarak incelemektedir. İlişkisel tarama modeli kullanılarak gerçekleştirilen araştırmanın örneklemini, Afyonkarahisar ilindeki anaokullarına devam eden 405 çocuk oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak Dijital Oyun Bağımlılığı Eğilimi Ölçeği ve Penn Etkileşimli Akran Oyunu Ölçeği (Ebeveyn Formu) kullanılmıştır. Analizler sonucunda, Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği'nin hayatla bağlantının kopması ve çatışma alt boyutları ile oyun etkileşimi arasında anlamlı negatif ilişkiler bulunmuştur. Bu durum, artan dijital oyun bağımlılığı eğilimlerinin olumlu akran oyun davranışlarının azalmasıyla ilişkili olduğunu göstermektedir. Dijital oyun bağımlılığının sürekli oyun oynama ve yaşamda yansıma boyutları ile akran oyun etkileşimi arasında doğrudan bir ilişki gözlemlenmemiştir. Çalışma, çocukların sosyal gelişimi için dijital ve akran oyun deneyimlerinin dengelenmesinin önemini vurgulamaktadır. Ayrıca, ebeveyn eğitim düzeylerinin bu dinamikleri nasıl etkilediği araştırılmış ve ailelere, eğitimcilere ve politika yapıcılara dijital oyun kullanımını izleme ve dengeli oyun aktivitelerini teşvik etme konularında öneriler sunulmuştur. Bu araştırma, dijital oyun bağımlılığı ve erken çocukluk gelişimi üzerindeki etkileri konusundaki literatüre katkı sağlamaktadır.