İlkokul 3. Sınıflarda ingilizce öğretiminde dijital hikâye kullanımı üzerine bir araştırma

Abstract

Hikâye yaşanmış veya yaşanması olası olayların anlatıldığı türlerdir. İnsanlar yazılı tarihin başlangıcından çok daha önce hikâyeler aracılığıyla başından geçen olayları sözlü olarak anlatabilme imkânı bulmuştur. İlk olarak sözlü olarak aktarılan hikâyeler daha sonrasında yazının bulunmasıyla birlikte yazılı olarak da anlatılmaya başlanmıştır. Hikâyeler aracılığıyla insanlar birbiri ile iletişim kurabilme ve bir arada hoş vakit geçirebilme imkânı bulmuşlardır. Hikâyeler yalnızca büyüklerin değil her yaştan insanın dikkatini çekmektedir. Özellikle çocuklara hitap eden hikâyeler eğlenceli oldukları için çok da akılda kalıcı olmaktadır. Teknolojinin gelişmesiyle birlikte hikâyelerin dijital hali de yaygınlaşmaya başlamıştır. Teknoloji, mevcut olan hikâyelerin dijital hale dönüştürülmesini olanaklı kıldığı gibi kişilere kendi dijital hikâyelerini de oluşturma şansı vermektedir. Teknolojinin olanaklarıyla dijital hikâyelerin oluşturulması eğitimcilerin dikkatini çekmiştir. Böylelikle dijital hikâyeler teknolojinin eğitimcilere sunduğu bir öğretime yardımcı bir uygulama olarak eğitim ortamlarında yerini almıştır. Dijital hikâyeler 21. yy.’ın önemli yeterliliklerinden olan dijital okuryazarlık, teknoloji okuryazarlığı gibi becerilerinin de geliştirilmesine katkıda bulunmaktadır. Eylem araştırması olarak planlanan bu çalışmada dijital hikâyelerin ilkokul 3. sınıf öğrencilerinin İngilizce öğrenmelerini kolaylaştırıp kolaylaştırmadığının tespiti amaçlanmıştır. İlk olarak 4 dijital hikâyenin kullanıldığı pilot uygulama sonrası 16 dijital hikâyenin bulunduğu 8 eylem planı uygulanmıştır. Araştırmanın verileri uygulanan her eylem planları sonrasında öğretmen-öğrenci günlükleri, öğretmen-öğrenci gözlem formlarıyla ve uygulamanın sonunda yarı-yapılandırılmış görüşme sorularından oluşan odak grup görüşmesiyle toplanmıştır. Odak grup görüşmesinde elde edilen veriler yazıya geçirilmiş ve içerik analizi yapılmıştır. Odak grup görüşmesinden elde edilen veriler içerik analiziyle kod, alt tema ve temalara ayrılarak araştırmanın temaları elde edilmiştir. Araştırmanın güvenirliğini sağlamak amacıyla eş gözlemci tarafından araştırmanın kod, alt tema ve tema tutarlılığına bakılmıştır. Öğretmen-öğrenci günlükleri ve öğretmen-öğrenci gözlem formlarına betimsel analiz uygulanarak bu formların doğrudan alıntılarla araştırmada yer alması sağlanmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre dijital hikâyelerin İngilizce kelime öğrenmeyi kolaylaştırdığı ve öğrenilen kelimelerin akılda kalıcı olmasını sağladığı, öğrencilerin ilgisini çeken ve öğrencilerin derse etkin katılımını sağlayan bir uygulama olduğu ve en nihayetinde İngilizce öğrenimini kolaylaştırdığı ve dil öğrenimini eğlenceli kıldığı sonucuna ulaşılmıştır.

Stories are genres that tell about events that have happened or are likely to happen. Long before the beginning of written history, people had the opportunity to verbally describe the events they experienced through stories. The stories, which were first transmitted orally, later began to be told in written form with the invention of writing. Through stories, people had the opportunity to communicate with each other and have a good time together. Stories attract the attention of not only adults but people of all ages. Stories that appeal especially to children are very memorable because they are entertaining. With the development of technology, digital versions of stories have become widespread. Technology not only makes it possible to convert existing stories into digital form, but also gives people the chance to create their own digital stories. Creating digital stories with the possibilities of technology has attracted the attention of educators. Thus, digital stories have taken their place in educational environments as a teaching aid application offered by technology to educators. Digital stories also contribute to the development of skills such as digital literacy and technology literacy, which are important competencies of the 21st century. This study, planned as an action research, aimed to determine whether digital stories make it easier for 3rd grade primary school students to learn English. After the pilot application, in which 4 digital stories were first used, 8 action plans containing 16 digital stories were implemented. The data of the research were collected through teacher-student diaries, teacher-student observation forms, and a focus group interview consisting of semi-structured interview questions at the end of the application, after each action plan was implemented. The data obtained from the focus group interview was transcribed and content analysis was performed. The themes of the research were obtained by separating the data obtained from the focus group meeting into codes, sub-themes and themes through content analysis. In order to ensure the reliability of the research, the co-observer checked the code, sub-theme and theme consistency of the research. Descriptive analysis was applied to teacher-student diaries and teacher-student observation forms and were included in the research with direct quotes. According to the findings obtained from the research, it was concluded that digital stories facilitate learning English words and ensure that the words learned are memorable, that it is an application that attracts students' attention and ensures active participation of students in the lesson, and ultimately facilitates learning English and makes language learning fun.