Renal hasarlı kedilerde Sistatin C ile klinik, hematolojik ve biyokimyasal parametrelerin değerlendirilmesi

Abstract

Kronik böbrek hastalığı (KBH), özellikle yaşlı kedilerde yaygın olarak görülen, ilerleyici ve geri dönüşü olmayan bir hastalıktır. Bu nedenle böbrek fonksiyon kaybının erken evrede tespit edilebilmesi, hastalığın seyrini yavaşlatmak ve yaşam kalitesini artırmak açısından büyük önem taşımaktadır. Günümüzde kullanılan geleneksel biyobelirteçler (kreatinin, BUN) böbrek fonksiyonlarının ileri derecede bozulmasından sonra yükseldiğinden, daha duyarlı ve erken belirteçlere ihtiyaç duyulmaktadır. Bu doğrultuda Sistatin C, glomerüler filtrasyon hızını daha hassas yansıtabilen yeni bir biyobelirteç adayı olarak değerlendirilmektedir. Bu çalışma, kronik böbrek hastalığı bulunan kedilerde serum Sistatin C düzeyinin böbrek fonksiyon bozukluklarının erken teşhisindeki potansiyel rolünü değerlendirmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışma kapsamında, farklı ırk ve yaş gruplarından toplam 25 kedi incelenmiş, genel klinik muayenelerinin yanı sıra hematolojik ve biyokimyasal analizleri yapılmıştır. Sistatin C düzeyleri kantitatif immünofloresan analiz yöntemiyle belirlenmiş ve elde edilen veriler istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Biyokimyasal sonuçlara göre, ortalama kreatinin değeri 4,49 mg/dL, BUN değeri 80,62 mg/dL ve Sistatin C düzeyi ise 14,72 mg/dL olarak belirlenmiştir. Sistatin C düzeyleri ile kreatinin ve BUN düzeyleri arasında anlamlı korelasyon bulunmuştur (p<0.05). Bulgular, Sistatin C’nin özellikle erken dönem böbrek fonksiyon bozukluklarında anlamlı bir biyobelirteç olabileceğini göstermektedir. Ayrıca hastaların büyük bir kısmında kilo kaybı, dehidrasyon, kusma ve poliüri gibi klinik semptomlar tespit edilmiştir. Sonuç olarak, Sistatin C düzeyinin izlenmesi, kedilerde KBH'nin erken teşhisine katkı sağlayabilir. Ancak, Sistatin C’nin diğer parametrelerle birlikte değerlendirilmesi, daha güvenilir sonuçlar elde edilmesine olanak tanımaktadır. Gelecekte daha geniş örneklem gruplarıyla yapılacak çalışmalar, bu biyobelirtecin klinik pratikteki yerini daha sağlam şekilde belirleyecektir.

Chronic kidney disease (CKD) is a common, progressive, and irreversible condition in aging cats. Therefore, early detection of renal dysfunction is essential for slowing disease progression and improving quality of life. Traditional biomarkers such as creatinine and blood urea nitrogen (BUN) tend to increase only after significant nephron loss, highlighting the need for more sensitive and earlier indicators. In this context, Cystatin C has emerged as a promising biomarker that may reflect glomerular filtration rate (GFR) more accurately in the early stages of renal impairment. This study aimed to evaluate the potential role of serum Cystatin C in the early diagnosis of kidney dysfunction in cats diagnosed with CKD. A total of 25 cats of different breeds and ages were included. Following a general clinical examination, hematological and biochemical parameters were analyzed. Serum Cystatin C levels were measured using a quantitative immunofluorescence assay, and the data were evaluated statistically. According to the biochemical results, the average creatinine level was 4.49 mg/dL, BUN was 80.62 mg/dL, and Cystatin C level was 14.72 mg/dL. A statistically significant correlation was found between Cystatin C levels and both creatinine and BUN concentrations (p<0.05). These findings suggest that Cystatin C may serve as a valuable biomarker for the early detection of renal dysfunction. Moreover, common clinical symptoms observed in the cats included weight loss, dehydration, vomiting, and polyuria. In conclusion, monitoring serum Cystatin C levels may contribute to the early diagnosis of CKD in cats. However, using Cystatin C in conjunction with other parameters is recommended for more accurate evaluation. Further studies with larger sample sizes are necessary to establish its clinical utility more definitively.