Hastaneye Yatan Çocukların Ebeveynlerinin İhtiyaçlarını Karşılama Düzeyinin Belirlenmesi

Abstract

Çocuk, ailenin devamlılığını sağlar ve ana babanın yaşamına anlam verir. Hastalık ise, gelişen her çocuğun başına gelebilecek en yaygın stres kaynaklarından biridir. Çocuğun hasta olması sadece çocuğu değil, ailesini de doğrudan etkileyecektir. Çocuğun yanında ebeveynin olması, bakıma katılması, tedavi planına katkıda bulunması, verilen bakımın içeriğini oluşturur. Ama çoğu zaman hastanede çocuğunun yanında kalan ebeveynin ihtiyaçları göz ardı edilir. Bu çalışma, çocukları hastanede yatan ebeveynlerinin önemli ihtiyaçlarının belirlemek ve ihtiyaçlarını ne düzeyde karşıladıklarını saptamak amacıyla yapılmıştır. Bu çalışma, Afyonkarahisar Kocapete Üniversitesi Ahmet Necdet Sezer Uygulama ve Araştırma Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniğinde, 1 Ocak- 1 Eylül 2006 tarihleri arasında çocukları tedavi gören 150 ebeveyne NPQ testi uygulanarak yapılmıştır. Mann-Whitney U , Kruskall-Wallis , Pearson Ki-Kare, Fishers Exact testleri ve yüzdeleme yapılarak anketler değerlendirilmiştir. Çalışmaya katılan ebeveynlerin, 128 i anne (%85,3), 15 i baba (%10), geri kalan 7 si (%4,7) ise dede, büyükanne, teyze, hala gibi yakın akrabalardan oluşmuştur. Çalışmaya katılan ebeveynlerin en önemli ihtiyaçları sırasıyla; çocuğunun durumu hakkında kesin bilgiye sahip olmak, yanında olmasa bile en iyi hemşirelik hizmetinin verileceğine emin olmak, umutlu olabilmek, taburculuğuna hazırlanırken çocuğunun sağlığı ile ilgili tavsiyeler almak, en iyi sağlık hizmetini alacağını bilmek, tüm sağlık sonuçları konusunda bilgilendirilmek, ebeveynlerin duygularını anlayan ve bilen hemşirelerin varlığı durumu, yapılan testler hakkında olabildiğince çabuk bilgilendirilme ihtiyacı olarak bulunmuştur. Ebeveynlerin 28 i (%19,4) çocuklarının hastalığı konusunda, yakınlarını bilgilendirmenin önemsiz bir durum olduğunu belirtmiştir. Bu çalışmada ebeveynler, hastane ortamında fiziksel ihtiyaçlarının tamamen karşılandığını ve çocuklarının okul eğitimi konusunda hastane şartlarının yetersiz olduğu belirlemişlerdir.

Child provides continuity of a family and gives sense to the lives of parents. On the other hand, illness is one of the stress sources every growing child may have. The illness of a child directly affects not only herself/himself but also his/her family. The care of an ill child consists of the facts that Parents should be with their child, parents should participate the care and parents should assist for the treatment plan . Therefore, most of time, needs of hospitalized children s parents are ignored. This study was made to determine important needs of parents of hospitalized children and how these parents cover their needs. The study was made by applying NPQ test on 150 parents of hospitalized children in Afyonkarahisar Kocatepe University Child Health and Disease Clinic. Surveys were taken into account using Mann Whitney U, Kruskall-Wallis, Pearson Chi-Square, Fisher s Exact and percentage tests. The parents participating the study consists of 128 (85.3%) mother, 15 (10%) father and 7 ( 4.7%) close relations as grandfather, grandmother, aunt etc. The most important needs of parents participating the study are to have an exact information about their children s condition, to be sure that their child takes the best nursery service even though they are not with their child, to be hopeful, to get advices while their child prepare for discharge, to know to get the best treatment service, to be informed about all health results, to be informed about all test results and the existence of nurses understanding and knowing their emotions respectively. Twenty-eight (19.4%) of parents express that informing their relations about the condition of their child is unnecessary. In this study, parents observe that their physical needs are completely covered, but hospital s condition is not enough for their child s education. To conclude, the needs of parents who stay with their child in hospital should not be ignored. It should not be forgotten that parents may be advantageous during the care and treatment of the child.