Sızıntı Suyu Arıtımı Yapan Membran Biyoreaktörlerde Membran Kirlenmesine Etki Eden Faktörler ve Tıkanma Kontrolü

Abstract

Katı atıkların arazide depolanması yüksek kirlilikte sızıntı suyu oluşumuna neden olduğu için yüzeysel ve yeraltı su kaynakları için önemli bir tehdit oluşturmaktadır. Diğer biyolojik arıtma yöntemleriyle karşılaştırıldığında, membran biyoreaktörler (MBR) ile yüksek kalitede arıtılmış su elde edilebildiğinden, MBR’lerin sızıntı suyu arıtımında son yıllarda daha çok tercih edildiği görülmektedir. Bu çalışmanın amacı sızıntı suyu arıtımı yapan MBR’lerde tıkanma nedenlerinin ortaya konulması ve tıkanmayı azaltmak için en uygun metodun belirlenmesidir. Sızıntı suyu arıtımı yapan tam ölçekli iki MBR tesisi (MBR-1 ve MBR-2) kıyaslandığında; karbonhidrat bazlı çözünmüş mikrobiyal ürünler (ÇMÜk ) değeri MBR-2 tesisinde MBR-1’e göre yaklaşık 5 kat daha fazladır. Her iki tesis için hücre dışı polimerik maddeler (HPM) miktarında ÇMÜ miktarı kadar fark olmamakla birlikte, MBR-2’de MBR-1’e göre HPM miktarı daha yüksektir. Bu durum MBR-2’de görülen tıkanma problemlerinde, ÇMÜ’nün başlıca rol oynadığını göstermektedir. Tıkanma kontrolü ile ilgili deneysel sonuçlar dikkate alındığında, membran tıkanmasını azaltacak en uygun yöntemin 50 mg/L konsantrasyonda toz aktif karbon (TAK) eklenmesi olduğu belirlenmiştir.

Landfilling of solid wastes is highly threatening for surface and ground water sources due to the generation of strongly polluted landfill leachate. Among the biological treatment methods of leachate, membrane bioreactors (MBRs) have gained importance recently in order to obtain high quality effluents. The main objectives of this study were to investigate the reasons for fouling in full scale MBRs treating municipal landfill leachate and to determine an optimum method to reduce fouling. Carbohydrate type soluble microbial product (SMPc) amounts in MBR-2 was approximately five times higher than MBR-1. Although similar extracellular polymeric substances (EPS) amounts were observed in both reactors, MBR-2 still contained slightly higher amounts of EPS than MBR-1. The fouling problem observed in MBR-2 supported the idea that SMPs played the major role in membrane fouling. According to the results of short term filtration tests conducted with MBR-2 sludge, the optimum alternative to reduce membrane fouling was determined as the addition of powdered activated carbon with a concentration of 50 mg/L.