İşbirliğine dayalı öğrenme yaklaşımının altıncı sınıf öğrencilerinin matematik dersindeki problem çözme ve akademik risk alma düzeylerine etkisi: Afyonkarahisar Sinanpaşa ilçesi örneği

Abstract

İşbirliğine dayalı öğrenme, küçük gruplarda öğrencilerin birlikte çalışarak kendi öğrenmelerini ve birbirlerinin öğrenmesini maksimum düzeyde sağlayan bir yaklaşımdır. Problem çözme; kişinin belli bir problemi algılaması ile başlayan ve probleme çözüm buluncaya kadar devam eden bilişsel ve davranışsal bir süreçtir. Akademik risk alma davranışı, öğrencilerin öğrenme ortamında karşılaştıkları güçlüklerle mücadele etmedeki cesaretini ve istekliliği/isteksizliğini yansıtmaktadır. Araştırmanın amacı, ortaokul altıncı sınıf Matematik dersinde işbirliğine dayalı öğrenme yaklaşımının öğrencilerin problem çözme ve akademik risk alma düzeylerine etkisinin belirlenmesidir. Bu araştırmada Afyonkarahisar İli Sinanpaşa İlçesinde 2016-2017 eğitim-öğretim yılının 1. döneminde 6. sınıfta öğrenim görmekte olan 45 öğrenci ile “Öğrenci Takımları Başarı Bölümleri” tekniğiyle deneysel bir çalışma yapılmıştır. 2. Dönem deney grubu ile kontrol grubunun yeri değiştirilerek bir çalışma daha yapılmıştır. Veri toplama aracı olarak Serin, Saygılı, Bulut Serin (2010) tarafından geliştirilen “Çocuklar İçin Problem Çözme Envanteri” ve İlhan, Çetin (2010) tarafından geliştirilen “Matematik Odaklı Akademik Risk Alma Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre işbirliğine dayalı öğrenme yaklaşımlarından Öğrenci Takımları Başarı Bölümleri tekniği uygulandıktan sonra deney grubu ve kontrol grubu öğrencilerinin puanlarına yapılan t testinin sonucuna bakılmış ve akademik risk alma düzeyleri ile problem çözme becerileri bakımından anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Deney grubu ve kontrol grubunun yer değiştirilmesi sonucu yapılan uygulamadan sonra deney ve kontrol grubu öğrencileri arasında akademik risk alma düzeyleri ve problem çözme becerileri bakımından anlamlı bir farklılık çıkmamıştır. Ayrıca işbirliğine dayalı öğrenme yaklaşımı uygulandıktan sonra akademik risk alma düzeyleri ve problem çözme becerilerine cinsiyet, kardeş sayısı, anne eğitim durumu ve baba eğitim durumu değişkenlerinin etki etmediği bulunmuştur.

Learning based on cooperation is a type of education where students learn on their own and make each other learn at a maximum level by working together in small groups. Problem solving is a cognitive and behavioural process which starts with a person’s perception of a certain problem and lasts until finding a solution to the problem. The behaviour of taking an academic risk reflects the students’ courage and willingness or unwillingness to cope with the difficulties they meet in the learning environment. The aim of the research is to identify the effect of the approach of learning based on cooperation on the students’ problem solving and the levels of taking an academic risk in Mathematics in 6th grade in secondary school. The approach of learning based on cooperation has various techniques. One of these is the tecnique called as “Student Teams Success Categories (STSC).” In this technique, teams are made up of students with high and low success and both girl and boy students from different ethnic origin. Therefore each group forms a small model of the whole class. After the students are divided into heterogeneous groups of four or fivethe members of the groups work in pairs on the worksheets prepared by the teacher. The worksheets containing reading passages, problems, experiments etc. are prepared by the teacher in compliance with the earnings of the subject of that week. The pairs working together write the results on which they agree through discussing in the worksheet. When they finish all the questions in the worksheet, all the members of the groups come together to check the answers and correct each other’s mistakes. Until each of the members understands the material, the group work doesn’t end.