Ortaokul öğrencilerinin matematik etkinliklerine yönelik tutumları ile matematik özyeterlikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi (Sandıklı \ Afyonkarahisar örneklemi)

Abstract

Bu çalışmada ortaokul öğrencilerinin matematik etkinliklerine yönelik tutumları ile matematik özyeterlikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Bu amaca yönelik olarak çalışma 2019-2020 eğitim öğretim yılında Afyonkarahisar ili Sandıklı ilçesinde öğrenim gören 409 ortaokul öğrencisi ile yürütülmüştür. Veri toplama aracı olarak, Ocak ve Dönmez (2010) tarafından geliştirilen “Matematik Etkinliklerine Yönelik Tutum Ölçeği”, Abalı Öztürk ve Şahin (2015) tarafından geliştirilen “Matematik Özyeterlilik Ölçeği” ve kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Kişisel bilgi formu ve ölçeklerden elde edilen veriler analiz edilmiştir. Verilerin analizi sonucunda elde edilen bulgulara göre matematik etkinliklerine yönelik tutum cinsiyet, sınıf düzeyi, anne-baba eğitim düzeyi ve okul türü değişkenlerine göre anlamlı bir farklılık göstermektedir. Matematik özyeterliği ise sınıf düzeyi değişkenine göre anlamlı olarak farklılaşmaktadır. Araştırma sonuçlarına göre öğrencilerin matematik etkinliklerine yönelik tutumları ve matematik özyeterlikleri arasında pozitif yönde orta düzeyde bir ilişki bulunmuştur. Matematik etkinliklerine yönelik tutumları ile matematik özyeterlik düzeyleri arasında cinsiyet, sınıf düzeyi, anne-baba eğitim düzeyi ve okul türü değişkenlerinde pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Matematik etkinliklerine yönelik tutumları ve cinsiyet, sınıf düzeyi, anne-baba eğitim düzeyi ve okul türü değişkenlerinin matematik özyeterlik düzeyleri üzerinde ortak bir etkiye sahip olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Elde edilen bulgular neticesinde öğretmenlerin matematik öğretim programında belirtilen kazanımlar ile ilgili uygulayacakları etkinliklerde öğrenciler için aktif katılım sağlayabilecekleri sınıf ortamlarının önemi ortaya çıkmıştır.

In this study, it is aimed to investigate the correlation between secondary school students' attitudes towards mathematics activities and their mathematics self-efficacy. In this research, correlational survey method, which is one of the quantitative research methods, was used since the correlation between secondary school students' attitudes towards mathematics activities and their mathematics self-efficacy was examined. For this purpose, the study was carried out with 409 secondary school students studying in Sandıklı district of Afyonkarahisar province in 2019-2020 academic year. As a data collection tool; “Attitude Scale for Mathematics Activities” developed by Ocak and Dönmez (2010), “Mathematics Self-Efficacy Scale” developed by Abalı Öztürk and Şahin (2015) and personal information form were used.Personal information form and data obtained from scales were analyzed. According to the findings obtained from the analysis of the data, on the attitude scale towards mathematics activities; there was a significant difference in gender, class level, education level of parents and school type. In mathematics self-efficacy scale, a significant difference was found at the grade level. According to the results of the research, a moderate positive correlation was found between students' attitudes towards mathematics activities and self-efficacy. A positive correlation was found between attitudes towards mathematics activities and mathematics self-efficacy levels in terms of gender, class level, parental education level and school type variables. It was concluded that attitudes towards mathematics activities and gender, class level, parental education level and school type variables did not have a common effect on mathematics self-efficacy levels. As a result of the findings, the important of classroom environments in which students can actively participatein activities related to the acquisitions stated in the mathematics curriculum has emerged.