Ercüment Batanay’ın tanbûr taksimi üzerine inceleme: Sûz-i Dilârâ makamı örneği

Abstract

Ercüment Batanay’ın Klasik Türk müziği geleneğinde kendine özgü icrâsı, teknik ve tavır özellikleriyle tanbûr icrâsında, kendinden sonraki tanbûrileri etkileyerek bir ekol haline geldiği düşünülmektedir. Klasik Türk müziğinde önemli bir yeri olan taksim, icrâcının makam kullanımı ve icrâ tekniklerini ön plana çıkaran çalgısal bir türdür. Bu bağlamda Batanay’ın Yenikapı Müzik albümünde yer alan “Sûz-i Dilârâ” tanbûr taksimi örnek olarak seçilmiş, notaya alınarak makam ve icrâ teknikleri açısından incelenmiştir. Teknik analizde; Batanay'ın tanbûr icrâsında kullandığı süsleme elemanları ve ifade unsurları detaylı bir şekilde ele alınarak örnekler ile sunulmuştur. Makamsal analiz de ise seyir, geçki, çeşni ve perde kullanımı gibi özellikler açıklanmıştır. Tarama modelini temel alan, müzikal analiz ve nitel yöntemleri içeren betimsel bir araştırma olan bu çalışmada makam ve icrâ analizi sonucu elde edilen bulgulara dayanarak sonuç sunulmuştur.

It is thought that Ercüment Batanay has become a school in the Turkish classical music tradition, influencing the tanbûr performers after him, with his unique performance, technique and attitude characteristics. Improvisation, which has an important place in Turkish classical music, is an instrumental genre that highlights the performer's use of mode and performance techniques. In this context, the tanbûr improvisation of "Sûz-i Dilârâ" from Batanay's Yeni Kapı Muzik album has been selected as an example, notated and examined in terms of mode and performance techniques. In the technical analysis, the decorative elements and expression elements used by Batanay in tanbûr performance are discussed in detail and presented with examples. In modal analysis, features such as progression, tempo, flavor and tone use are explained. In this study, which is based on the survey model and is a descriptive research including musical analysis.